بررسي پراكنش الگوهاي پربارش و كم بارش شمال غرب كشور

بارش از سركش ترين فراسنج هاي اقليمي است. در مطالعات بارش تغيير و تغييرپذيري از اهميت شايان توجهي برخوردار است، و مي تواند نقش مهمي در پيش بيني هاي اقليمي داشته باشد. بدين منظور، در پژوهش حاضر براي بررسي الگوهاي پربارش و كم بارش منطقه، ابتدا اقدام به تشكيل پايگاه داده از بارش در منطقه شمال غرب كشور شده است. سپس يك دوره آماري 30 ساله، در بازه زماني ماهانه از 1984 تا 2014 ميلادي را مبناي مطالعه حاضر قرار داده و ياخته اي به ابعاد 10 ×10 كيلومتر بر منطقه مورد مطالعه گسترانيده شده است. به منظور دست يابي به تغييرات درون فصلي بارش در شمال غرب كشور، از روش هاي نوين آمار فضايي از قبيل خود همبستگي فضايي موران جهاني و لكه هاي داغ با استفاده از امكانات محيط ArcGIS بهره برده شد. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه پراكنش فضايي بارش در شمال غرب ايران داراي الگوي خوشه اي بالا مي باشد. در اين بين بر اساس شاخص موران جهاني و لكه داغ، الگوهاي بارشي در شمال غرب و شمال شرق، غرب و جنوب غرب منطقه داراي الگوي خود همبستگي فضايي مثبت (الگوي پربارش) و بخش هاي شمال شرق، شمال غرب و جنوب غرب منطقه داراي خود همبستگي فضايي منفي (الگوي كم بارش) بوده است. طي دوره مطالعه بخش اعظمي از منطقه در بيشتر موارد تقريبا بيش از نيمي از كل مساحت منطقه مورد بررسي فاقد الگوي معنا داري يا خود همبستگي فضايي بوده است.