بررسي شدت رسوب‌دهي، شناسايي و تعيين زون‌هاي نيازمند به حفاظت و احيا در منطقه حفاظت شده گنو

عدم حفاظت كافي از منطقه حفاظت شده گنو، باعث شده تا بخشهاي زيادي از اين منطقه تخريب گردد. اين در حالي است كه منطقه گنو داراي گونه هاي گياهي و جانوري نادر و منحصر به فردي است. اين مطالعه با هدف پهنه بندي مناطق مناسب براي حفاظت خاك، بازسازي و احياي خاك و استفاده هاي ويژه با توجه به توانمندي هاي مناطق خشك انجام گرفت. براي پهنه بندي منطقه مورد مطالعه از لايه هاي اطلاعاتي شيب، جهت، ارتفاع، پوشش گياهي، خاك و مناطق روستايي استفاده شد. پس از تهيه نقشه واحدهاي شكل زمين، به روش مدل اكولوژيك مخدوم، زون بندي نهايي در منطقه انجام شد. سپس مناطق مناسب حفاظت و احيا و گردشگري تعيين و طبقه بندي شد. همچنين در هر تيپ گياهي، عوامل فرسايش به روش MPESIAC امتيازدهي و پس از جمع بندي امتيازات با استفاده از جدول طبقه بندي كلاس رسوب دهي، شدت رسوب دهي تعيين گرديد. نتايج نشان داد از كل منطقه مورد مطالعه 12457 هكتار (28) در زون حفاظت، 203 هكتار (45/۰ درصد) در زون بازسازي و احياء و 95 هكتار (21/۰ درصد) از كل منطقه در زون استفاده هاي ويژه قرار مي گيرد. بررسي شدت رسوب دهي نشان داد تيپ گياهي Ziziphus spinachristi (L.) Desf. در ارتفاعات پايين منطقه با جمع امتيازات 87، داراي كلاس رسوب دهي 4 يا فرسايش زياد است و مؤثرترين عامل رسوب دهي در اين منطقه فرسايش رودخانه اي و شيب است. نتايج اين مطالعه نشان داد خاك در بيش از يك پنجم منطقه به شدت تخريب شده است.