بررسي و تعيين مناسب‌ترين شاخص‌هاي فرسايندگي نسخ مختلف معادله جهاني فرسايش در مناطق نيمه خشك خراسان

نخستين گام براي مهار هدررفت خاك، برآورد مقدار فرسايش خاك مي باشد. يكي از روش هايي كه در شرايط نبود آمار و اطلاعات طولاني مدت، به طور گسترده براي برآورد فرسايش آبي استفاده مي شود، معادله جهاني فرسايش خاك است. نيروي مؤثر در ايجاد اشكال مختلف فرسايش، قدرت فرسايندگي باران و رواناب بوده و در قالب شاخص هايي به نام شاخص فرسايندگي(R) بيان ميشوند. تحقيق حاضر با هدف ارزيابي شاخص فرسايندگي معادله جهاني فرسايش خاك و برخي از نسخ آن در مقياس رگبار انجام شد. مقادير رواناب و رسوب حاصل از 20 مورد رگبار بوقوع پيوسته در سه سال متوالي در پلات هاي آزمايشي (طول 20 متر، عرض 2 متر و كاربري مرتعي) پايگاه حفاظت خاك سنگانه مشهد به عنوان معرف مناطق نيمه خشك خراسان براي انجام تجزيه و تحليل ها مورد استفاده قرار گرفت و شاخص هاي فرسايندگي با استفاده از اين مقادير محاسبه شد. نتايج بيانگر آن است كه شاخص فرسايندگي مدل USLEM با ضريب همبستگي 608/0 براي پيش بيني ميزان فرسايش در مقياس رگبار مناسب ترين شاخص ميباشد. همچنين استفاده از دو مشخصه ضريب رواناب (691/0=r و 001/0 p) و دبي ( 596/0=rو 001/0 p) در تعيين راحت و آسان ميزان هدر رفت خاك در منطقه مورد نظر قابل قبول مي باشد.