برآورد فاكتور فرسايندگي باران با استفاده از الگوريتم‌هاي زمين آمار ( مطالعه‌ي موردي: استان ايلام)

امروزه فرسايش خاك به عنوان يكي از مباحث مهم مديريت حوزه هاي آبخيز در سطح ملي و جهاني مطرح مي باشد. برآورد خطر كاهش خاك و توزيع فاصله اي آن يكي از عوامل كليدي براي ارزيابي موفق فرسايش خاك است. هدف از اين تحقيق محاسبه و مدلينگ فاكتور فرسايندگي باران در استان ايلام با استفاده از داده هاي 28 ايستگاه باران سنجي در طي دوره 23 ساله با روش هاي زمين آماري مي باشد. پس از محاسبه فاكتور فرسايندگي باران براي ايستگاه مورد نظر، با استفاده از روش هاي زمين آماري مختلف، نقشه فاكتور فرسايندگي باران منطقه مورد مطالعه ترسيم گرديد و براي نشان دادن همبستگي مكاني بين داده هاي فرسايندگي باران از ترسيم واريوگرام استفاده شد كه واريوگرام خطي با ميزان 5/0 بهترين همبستگي بين داده ها را مدل كرده و براي درون يابي استفاده گرديد. همجنين، براي بررسي ميزان شاخص فرسايندگي از روش هاي دورن يابي روش عكس فاصله (IDW)، درون ياب چند جمله اي جهاني (GPI)، تابع شعاعي (RBF)، درون ياب موضعي (LPI) و كريجينگ استفاده شده و جهت انتخاب بهترين روش درون يابي از شاخص هاي آماري ريشه ميانگين مربعات خطا (RMS) و ميانگين قدر مطلق خطا (MAE) استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه روش چند جمله اي جهاني با ريشه ميانگين مربعات خطا برابر با 93/28 و ميانگين قدر مطلق خطا برابر با 95/20 بهترين روش مي باشد.