ارزيابي استرس شغلي و برخي عوامل اجتماعي مرتبط با آن در بهورزان شهرستان گنبد كاووس در سال 1395

مقدمه: پيامدهاي شغلي و اثرات آن بر سلامت پرسنل بهداشت و درمان در بسياري از مطالعات مورد بررسي قرار گرفته است. استرس شغلي به عنوان يك عامل خطر مهم در ايجاد اختلالات جسمي و رواني مزمن و كيفيت عملكرد كاري شناخته شده است. بنابراين اين مطالعه با هدف بررسي استرس ناشي از كار و برخي عوامل اجتماعي در بين بهورزان شهرستان گنبد كاووس در سال 1395 انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه ي توصيفي تحليلي كه به صورت مقطعي بر روي 147 نفر از بهورزان شهرستان گنبد كاووس انجام گرفت. جهت جمع آوري داده ها، از پرسشنامه استاندارد HSE انگلستان كه مشتمل بر 35 سؤال با 7 حوزه نقش، ارتباط، حمايت مسئولين، حمايت همكاران، كنترل، تقاضا و تغييرات مي باشد، استفاده گرديد. داده ها به وسيله نرم افزار SPSS22 آناليز و ارزيابي شدند. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سني بهورزان مورد بررسي 43.29 ± 6.50 سال بود. قريب به 40 درصد بهورزان استرس شغلي شديد تا خيلي شديد را تجربه نمودند. همچنين ارتباط معني داري بين گروه سني (0/037=P)، جنسيت (0/015=P)، سطح تحصيلات (0/043=P)، تعداد فرزندان (0/046=P) و وضعيت مالي (0/028=P) با سطح استرس شغلي بهورزان مشاهده شد. نتيجه گيري: نتايج از شيوع بالاي استرس شغلي در بين بهورزان حكايت داشته است. به نظر مي رسد ارزيابي استرس هاي مربوط به كار بهورزان مي تواند منجر به شناسايي مناسب عوامل خطر آسيب شغلي باشد. همچنين مطالعات مداخله اي براي تدوين يك برنامه مديريت استرس براي بهورزان و به منظور مقابله با استرس مرتبط با كار ضروري مي باشد.