طراحي مخزن ذخيره آب باران در پشت بام‌ها به جهت آبياري فضاي سبز خانگي در شهر تهران

كاهش بارش ها، افزايش جمعيت، مشكلات زيست محيطي و نياز به توسعه فضاهاي سبز خانگي به چالشي بزرگ براي مديريت منابع آب تبديل شده است. در مناطق شهري، سطح وسيعي از مناطق، نفوذناپذير بوده و عمده بارش ها به رواناب تبديل مي شود. در اين راستا، ذخيره آب باران يك فناوري مهم در شهرها است كه مي تواند به مديريت منابع آب كمك كند. شهر تهران با جمعيت بيش از ده ميليون نفر، در آب و هواي خشك و نيمه بياباني واقع شده و اين روش مي تواند در تأمين آب براي اهداف مختلف به عنوان راهكاري كارآمد در جلوگيري از هدر رفت آب باران موثر باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي ميزان بارش در شهر تهران و ذخيره سازي آب باران از سطوح غير قابل نفوذ پشت بام ها از طريق طراحي و بهينه سازي مخزن جمع آوري آب باران به جهت آبياري فضاي سبز خانگي است. به همين منظور از اطلاعات بارش دو ايستگاه سينوپتيكي شميران و مهرآباد به ترتيب براي پهنه هاي شمالي و جنوبي شهر تهران استفاده شده است. در سناريوي اول و بر اساس بيشترين بارش ماهانه و در سناريوي دوم بر اساس ميانگين بارش سالانه، طراحي مخزن جمع آوري آب باران از پشت بام هاي با مساحت از 100 تا 550 متر مربع محاسبه گرديده است. نتايج نشان داد در شهر تهران كه با كم آبي روزافزون روبرو است مي توان با جمع آوري آب باران در ماه هاي پر بارش علاوه بر تامين نيازهاي آبياري فضاي سبز خانگي در ماه هاي كم بارش، برخي نيازهاي غير شرب خانگي را نيز بر طرف نموده و با جمع آوري آب باران به ازاي هر 100 متر مربع فضاي پشت بام بر اساس ماه پر بارش مي توان حدود 5 متر مكعب آب باران ذخيره نمود كه اين امر علاوه بر صرفه جوئي اقتصادي، فشار كمتري بر شبكه آبرساني شهري در ماه هاي كم آبي وارد مي آورد .