عملكرد مدل‌هاي فرسايش بادي در شبيه‌سازي‌هاي گسيل غبار در منطقه خاورميانه

هدف از اين پژوهش بررسي عملكرد مدل هاي فرسايش بادي با مدل WRF-Chem، براي شبيه سازي گرد و غبارهاي منطقه ي خاورميانه است. در اين تحقيق ابتدا سه طرحواره ي غبار مارتيكرنا-برگامتي، لو- شائو و شائو ۲۰۰۴ معرفي و بررسي مي شود. سپس نتايج شبيه سازي گسيل غبار توسط اين سه طرحواره با مدل WRF-Chem، براي رويداد غبار ۴-۹ جولاي ۲۰۰۹ در منطقه ي خاورميانه با يكديگر مقايسه مي شود. براي شبيه سازي ها، از داده هاي جديد سطح شامل توپوگرافي، بافت خاك و پوشش گياهي به جاي داده هاي زمينه ي موجود در مدل WRF-Chem استفاده شده است. مزيت اين داده ها، قدرت تفكيك بالاتر آنها نسبت به داده هاي زمينه مدل WRFChem است؛ طوري كه چشمه هاي غبار موجود در منطقه را با دقت بالاتري آشكار مي كنند و در شبيه سازي هاي گسيل غبار در منطقه، تأثير به سزايي دارند. نتايج نشان مي دهد كه هر سه طرحواره، چشمه هاي گسيل يكساني را براي اين رويداد غبار برآورد كرده اند؛ در حالي كه در زمان آغاز توفان، طرحواره ي مارتيكرنا برگامتي مناطق چشمه گسيل غبار را با گستردگي و شدت بيشتري نسبت به دو طرحواره ي ديگر آشكار مي سازد. نتايج حاصل از اختلاف توزيع مكاني ميزان گسيل غبار شبيه سازي شده، حاكي از آن است كه گستره ي توزيع مكاني اين گسيل توسط طرحواره ي مارتيكرنا برگامتي و لو شائو، چندين برابر طرحواره ي شائو ۲۰۰۴ است.