استرس شغلي در كاركنان دانشگاه شهركرد: نقش پيش‌بين هوش هيجاني و خود تمايزيافتگي

مقدمه: استرس شغلي از جمله مشكلات رايج در محيط هاي شغلي است لذا پژوهش حاضر با هدف پيش بيني استرس شغلي كاركنان دانشگاه شهركرد بر مبناي هوش هيجاني و خود تمايز يافتگي انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش از نوع توصيفي است. جامعه پژوهش عبارت بود از كاركنان دانشگاه شهركرد در سال 1396 كه 168 نفر از آن ها به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و با مقياس هاي استرس شغلي Rice، هوش هيجاني BarOn و خود تمايز يافتگي Skoweron مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار)، آزمون هاي همبستگي Pearson و تحليل رگرسيون خطي چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج همبستگي Pearson نشان داد كه رابطه هوش هيجاني و استرس شغلي (r=-0.256، 0.001 P) و نيز رابطه بين خود تمايزيافتگي با استرس شغلي (r=0.315، 0.01 P) منفي و معني دار است. نتايج رگرسيون خطي چندگانه نشان داد كه هوش هيجاني ( B=0.292، 00.01 P) و خود تمايزيافتگي (B=0.336، 0.01 P) توان پيش بيني استرس شغلي را دارند و 15.7 درصد واريانس استرس شغلي كاركنان را تبيين مي كنند. نتيجه گيري: با توجه به رابطه معكوس بين هوش هيجاني و خود تمايز يافتگي با استرس شغلي، با ارائه و اجراي راهكارهاي مختلف و شناسايي عوامل موثر در زمينه افزايش هوش هيجاني و خود تمايزيافتگي، استرس شغلي را تقليل داد كه منجر به افزايش بهره وري خواهد شد.