تاثير مخارج بهداشتي بر بهره‌وري نيروي كار در ايران طي سال‌هاي 1392-1384

مقدمه: افزايش سرمايه انساني و كيفيت نيروي انساني به واسطه افزايش بهداشت و سلامت يكي از عوامل مهم و موثر براي افزايش رشد اقتصادي است كه در سطح ثابت نهاده ها منجر به افزايش بهره وري مي شود. روش بررسي: مطالعه حاضر از داده هاي تركيبي براي 30 استان كشور و دوره زماني سال 1384 تا 1392 كه از داده هاي منطقه اي مركز آمار به دست آمده است، و تخمين مدل منكيو، رومر و وايل با روش روش پانل ديتا و گشتاورهاي تعميم يافته استفاده مي كند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزارهاي Spss22 و Eviews8 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان مي دهد، كه مخارج بهداشتي عمومي نسبت به مخارج بهداشت خصوصي اثر بيشتري بر بهره وري نيروي كار دارد، طوري كه به ازاي 100 ريال افزايش در مخارج بهداشتي خصوصي و دولتي، به ترتيب بهره وري به طور معني دار به اندازه 0.75ريال و 27.4 ريال افزايش مي يابد. نتيجه گيري: با توجه به اينكه مخارج بهداشتي خصوصي جنبه درماني دارد، و مخارج بهداشت عمومي جنبه بهداشتي دارد، و همچنين به دليل اينكه خدمات بهداشتي براي بسياري از خانوارهاي داراي هزينه بالايي است، يكي از وظايف اصلي براي دولت، كاهش هزينه ي تمام شده بهداشتي است كه منجر به افزايش بهره وري مي شود.