رابطه گرانباري نقش و رفتارهاي انحرافي سازماني با آزمون نقش ميانجي فرسودگي هيجاني در بين كاركنان بيمارستان

مقدمه: رفتار انحرافي سازماني اشاره به تخطي از هنجار هاي سازماني دارد. رفتارهاي انحرافي در محيط كار مي توانند پاسخي به عوامل فشار آور محيط كار باشند. گرانباري نقش بعنوان يكي از عرصه هاي فشار آفرين در سازمان است كه خود منجر به فرسايش عاطفي مي شود. بر اين اساس يكي از عوامل فشارزاي ديگر بر رفتارهاي كاري فرسودگي هيجاني است. هدف از پژوهش حاضر، تبيين رابطه گرانباري نقش و رفتارهاي انحرافي سازماني با آزمون نقش ميانجي فرسودگي هيجاني مي باشد. روش بررسي: پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و مطالعه مقطعي و تحليلي است. مي باشد. جامعه آماري، كليه كاركنان بيمارستان امام علي (ع) بجنورد مي باشد كه حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران، 152 نفر برآورد شد كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها، پرسشنامه رفتار انحرافي سازماني بوداكين و تزينر (2009)، گرانباري نقش بچارچ و همكاران (1990) و پرسشنامه فرسودگي هيجاني مسلش و جكسون (1981) استفاده شد. براي تحليل داده ها، از آزمون معادلات ساختاري و نرم افزار SPSS21 و 8.1 Lisrel استفاده شد. يافته ها: بين گرانباري نقش با رفتارهاي انحرافي سازماني به صورت غير مستقيم و با ميانجي گري فرسودگي هيجاني رابطه معني دار، بين گرانباري نقش با رفتارهاي انحرافي سازماني رابطه معني داري و بين گرانباري نقش با فرسودگي هيجاني كاركنان رابطه معني داري وجود دارد. نتيجه گيري:گرانباري نقش بصورت غير مستقيم با ميانجيگري فرسودگي هيجاني موجب بروز رفتارهاي انحرافي مي شود، بنابراين مديران و برنامه ريزان بايد نسبت به حالات عاطفي و روانشناختي كاركنان دقت نظر داشته باشند.