بررسي تأثير تعارض كار خانواده و مركز كنترل كاري بر استعداد حادثه پذيري: نقش ميانجي استرس

مقدمه : استعداد حادثه پذيري كاركنان به عنوان يك صفت ذاتي و يكپارچه در بروز حوادث شغلي شناخته مي شود، لذا شناخت عوامل مؤثر بر آن مي تواند در جلوگيري از حوادث شغلي مؤثر باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير تعارض كار خانواده و مركز كنترل كاري بر استعداد حادثه پذيري با توجه به نقش ميانجي استرس صورت گرفت. روش بررسي: اين پژوهش به صورت مقطعي-تحليلي از طريق الگو يابي معادلات ساختاري با رويكرد كمترين مربعات جزئي در سال 1397 انجام شد. حجم نمونه شامل 225 نفر از كاركنان حادثه ديده يك صنعت توليد فولاد بود. ارزيابي الگوي پيشنهادي بر اساس نرم افزار TPLS3SMAR و 22SPSS انجام گرفت. يافته ها: جهت بررسي پايايي ابزار تحقيق از روش پايايي تركيبي ( CR ) استفاده شد كه ضريب مربوط به همه متغيرها بالاتر از 7 / 0 و قابل قبول بود. براي سنجش روايي پرسشنامه ها از ميانگين واريانس استخراج شده ( AVE ) استفاده گرديد كه بيش از 5 / 0 و قابل قبول بود. روايي واگرا توسط معيار جديد ( HTMT ) بررسي و تائيد شد. براي بررسي برازش مدل ساختاري از معيار هم خطي، معنيداري ضرايب، 2^ R^2 ، f و Q^2 استفاده شد كه نتايج نشان دهنده برازش مناسب مدل ساختاري بود. همچنين يافته ها نشان داد كه به جز فرضيه تأثير تعارض كار خانواده بر استعداد حادثه پذيري تمامي فرضيات - تحقيق معني دار بودند. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه به منظور جلوگيري از حوادث شغلي در غربالگري بدو استخدام مي توان افراد با كنترل دروني براي مشاغل پراسترس انتخاب گردند و مديريت سازمان مي تواند با كاهش تعارض كار خانواده از استرس شغلي شاغلين كاسته و به بهبود عملكرد و اعمال ايمن اين افراد كمك كند.