بررسي اثر هيپوترمي ناشي از JZL-184 بر روي اختلال توان عضلاني و حسي - حركتي در مدل ايسكمي دائمي شريان مغزي مياني در موش سوري نر

مقدمه: در حال حاضر، روش درماني مؤثري براي سكته مغزي وجود ندارد. شواهد باليني قوي براي فوايد هيپوترمي در محافظت نوروني وجود دارد، از اين رو، مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير هيپوترمي خفيف به‌صورت غيرتهاجمي توسط JZL-184 بر عملكرد رفتاري در موش هاي مبتلا به سكته مغزي انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه تجربي بر روي 40 سر موش سوري‌نر در 5 گروه با وزن 30 - 25 گرم انجام شد. گروه ‌ها به‌ترتيب: 1گروه سالم 2 گروه كنترل 3 - گروه سكته مغزي + حلال DMSO 4 گروه سكته مغزي+ آسپرين با دوز mg/kg) 40) 5 گروه سكته مغزي+ JZL-184 با دوزmg/kg)16) (8=n) بودند. در خصوص گروه‌هاي 4،3 و 5 داروها بلافاصله بعد از ايجاد سكته مغزي به‌صورت داخل صفاقي تزريق شدند. قبل از القا سكته (زمان صفر) و بعد از القا سكته مغزي در ساعات 5، 24 و 48 ميزان درجه حرارت بدن، آزمون ‌هاي رفتاري شامل، توان عضلاني و اختلال حسي - حركتي بررسي شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارversion 21 SPSS و آزمون آناليز واريانس دو طرفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند(P≤0.05). نتايج: JZL-184 باعث كاهش درجه حرارت در ساعات 5، 24 و 48 نسبت به گروه كنترل و سالم (p 0.001) شد. تزريق JZL-184 و آسپرين باعث بهبود توان عضلاني و عملكرد حسيحركتي (p 0.001) نسبت به گروه كنترل گرديد. آسپرين نيز آزمون ‌هاي رفتاري را نسبت به گروه كنترل بهبود بخشيده (p 0.01) اما روي درجه حرارت بدن نسبت به گروه سالم در زمان 48 اثري نشان نداد. نمرات آزمون هاي رفتاري در زمان 48 در مورد JZL-184 همانند گروه سالم شده. نتيجه‌گيري: JZL-184 احتمالاً توانسته است با ايجاد هيپوترمي، ناشي از اثرات آگونيستي گيرنده كانابينوئيد1(CB1) باعث بهبود عملكرد نوروني شده و در نتيجه، توان عضلاني و عملكرد حسيحركتي را بعد از ايسكمي مغزي بهبود دهد.