برخي ويژگيهاي سبكي شعر مسعود سعد سلمان

مسعود سعد شاعر سپاهيگري، خوشباشي، حبس و اندوه است. در جنبۀ زباني شعر وي، نشانه‌هاي كهنگي زبان بسيار كم شده و شعرش به كاربرد صنايع ادبي و واژههاي عربيِ زياد، نزديك شده است. در ويژگيهاي ادبي، وي به نوآوريهايي در قالب (مستزاد و شهرآشوب)، صور‌خيال (انواع استعاره، اسناد مجازي) و توصيف و كاربست مشبه به هاي غيرحسي و تنوع در تصاوير و توصيفات دست زده است كه نشان از كوشش او براي ايجاد سبك شخصي دارد. در جنبۀ فكري، مسعودِسعد به جهت ابداع گونۀ حبسيه و تقويم خوشباشي، محتواي تاز ه اي براي قصيده بوجود آورد كه مورد توجه و تقليد قرار گرفت اما وي، با داشتن احساس عاطفي عميق، از ديگر شاعران تشخّص پيدا كرده است. اين موارد در تغيير جايگاه شاعر از يك شاعر مقلد صِرف به شاعري صاحب سبك و مؤثر در تغيير سبك نيز نقش داشته‌اند. يافته هاي اين جستار توصيفي- تحليلي، نشان ميدهد داشتن ويژگيهاي خاص در بيان و انتخاب قالب، سبب ايجاد سبك شخصي او گرديده است و در تغييرسبك خراساني به عراقي تاثير گذاشته است.