مدل سازي فاكتورهاي فردي و اجتماعي منجر به حوادث شغلي در ميان كارگران شركت ذوب آهن اصفهان با استفاده از نرم افزار Smartpls3

مقدمه: عامل انساني را مي‌توان به‌عنوان مهم‌ترين واصلي‌ترين عامل در بروز حوادث شغلي دانست. استعداد حادثه‌پذيري كاركنان به‌عنوان يك صفت ذاتي و يكپارچه در بروز حوادث شغلي شناخته مي‌شود لذا شناخت عوامل مؤثر بر آن مي‌تواند در جلوگيري از حوادث شغلي مؤثر باشد. پژوهش حاضر باهدف مدل‌سازي فاكتورهاي فردي و اجتماعي منجر به حوادث شغلي در ميان كارگران شركت ذوب آهن اصفهان صورت گرفت. روش بررسي: اين پژوهش به‌صورت مقطعي تحليلي از طريق الگويابي معادلات ساختاري با رويكرد كمترين مربعات جزئي در سال 1397 انجام شد. حجم نمونه شامل 450 نفر (225 نفر كارگران حادثه‌ديده و 225 نفر كارگران حادثه‌ نديده) از كارگران كارخانه ذوب آهن اصفهان بود. ارزيابي الگوي پيشنهادي بر اساس نرم‌افزار SMARTPLS3 و SPSS23 انجام گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان دهنده برازش مناسب مدل‌هاي اندازه‌گيري و ساختاري بود. همچنين يافته‌ها نشان داد كه تمامي فرضيات تحقيق به‌جز فرضيه ارتباط فاكتورهاي فردي و استعداد حادثه پذيري معني دار بودند. نتيجه‌گيري: مطالعه حاضر نشان داد افراد شاغل در اين صنعت از آنجا كه در معرض استرس، عدم توازن تلاش پاداش و تعارض كار خانواده شديد قرار گرفتند به افراد مستعد حادثه تبديل شدند و بروز حوادث و اعمال ناايمن در اين صنعت را افزايش دادند. همچنين با بررسي سلامت عمومي و مركز كنترل افراد به‌منظور جلوگيري از حوادث شغلي در غربالگري بدو استخدام مي‌توان افراد با كنترل دروني براي مشاغل پر استرس انتخاب گردند.