تأثير انسداد كامل بيني بر آناتومي ساختارهاي كرانيوفاسيال: يك مطالعه حيواني

زمينه و هدف: انسداد بيني با درجات مختلف از مشكلات شايع در دوران كودكي است كه در صورت عدم مداخله زود هنگام مي‌تواند اثرات خود بر ناحيه دهان را تا بزرگسالي حفظ كند. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير انسداد كامل بيني بر ناحيه فك، جمجمه و صورت خرگوش‌ها انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه حيواني 44 خرگوش با قرابت ژنتيكي بالا انتخاب شدند. تحت بي‌هوشي در نواحي مختلف جمجه ايمپلنت‌هاي فلزي قرار داده شد و از آن‌ها راديوگرافي‌هاي نيم‌رخ، خلفي قدامي و اكلوزال تهيه شد. حفرات بيني نيمي از نمونه‌ها (گروه آزمايش) به صورت كامل توسط جراحي بسته شد. در بقيه نمونه‌ها (گروه كنترل) اين مداخله انجام نشد. در ادامه تمامي خرگوش‌ها تا پايان دوران رشد در شرايط يكسان نگهداري شدند. در نهايت راديوگرافي‌ها مجدداً تكرار و پارامتر‌هاي مختلف مربوط به فك و صورت و جمجمه در آن‌ها اندازه‌گيري و با گرافي‌هاي اوليه مقايسه شد. آزمون آماري مورد استفاده، آزمون مقايسه ميانگين‌ها (T-test) بوده و آستانه معني‌داري در اين مطالعه 0.05 تعيين شد. يافته‌ها: بر اساس نتايج به دست آمده ارتفاع عمودي صورت (0.01=P)، عمق ماگزيلا (0.05=P)، چرخش پلن منديبل و ماگزيلا (0.005=P)، زاويه آرتيكولار (0.005=P) در گروه آزمايش به صورت معني‌داري بيشتر و عرض بين دنداني (0.005=P)، محيط ماگزيلا (0.005=P)، قطر نازوفارنكس (0.01=P)، پروتروژن ماگزيلا و منديبل (0.005=P) به صورت معني‌داري كمتر از گروه كنترل بود. تفاوت معني‌داري بين دو گروه در پارامترهاي طول بيس جمجمه (0.30=P)، زاويه گونيال (0.40=P) و طول ماگزيلا (0.10=P) ديده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه انسداد كامل بيني تأثيرات قابل ملاحظه‌اي بر روي ساختارهاي فك، صورت و جمجمه دارد.