عوامل استرس‌زاي آموزش باليني از ديدگاه دانشجويان مامايي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كازرون

مقدمه و هدف: ارزشيابي برنامه آموزشي، تعيين عوامل مخل آن و تعديل آن ها براي تسهيل يادگيري از اصول اخلاقي آموزش است. تنش آموزش باليني يكي از اين عوامل مخل است. لذا، بررسي فوق باهدف تعيين عوامل استرس زاي آموزش باليني از ديدگاه دانشجويان مامايي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كازرون انجام گرفت. روش ها: اين مطالعه، يك مطالعه توصيفي مقطعي است كه جامعه پژوهش آن دانشجويان واجد شرايط امتحان جامع در سه سال متوالي بودند. تمام دانشجويان شركت كننده در جلسه آزمون جامع تئوري هر سال كه به پرسشنامه پاسخ كامل دادند (190 نفر) نمونه پژوهش را تشكيل دادند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته؛ شامل دو بخش متغيرهاي فردي و 36 سوال پيرامون عوامل استرس زاي آموزش باليني در 6 حيطه بر اساس مقياس پنج رتبه اي ليكرت بود. داده ها با نرم افزار SPSS 20 و به صورت توزيع فراواني، ميانگين و انحراف معيار و آزمون همبستگي تجزيه و تحليل شد. يافته ها: ميانگين نمره تنش باليني دانشجويان 62/ ± 2.82 از 5 بود. حيطهي محيط آموزشي)78/ ±3.66) استرس زاترين حيطه و عدم همكاري كاركنان با دانشجو و تفاوت در دستورات مراقبتي (1.26 ±4.1) استرس زاترين فاكتور آموزش باليني از نظر دانشجويان مامايي بود. حيطهي ارتباطات بين فردي با سه حيطهي احساس هاي ناخوشايند، برنامه ريزي آموزشي و تجارب تحقيرآميز همبستگي مثبت نشان داد. نتيجه گيري: توجه به مجموع پرتنش ترين فاكتورهاي آموزش باليني نشان مي دهد كه در بطن همگي آن ها مشكل فقدان حمايت مربي نهفته است. چون مربي در زمان خاص حضور ندارد، كاركنان اوامر خود را به دانشجو ارائه مي دهد. چون مي خواهيم فرصت آموزشي را از دست ندهيم، حجم كاري دانشجو افزايش يافته و دانشجو مجبور به انجام برخي اقدامات بدون نظارت كامل است كه ترس از اشتباه و ترس از سرزنش را به دنبال خواهد داشت و مجموع اين عوامل به علاوه تذكرات مربي، احساس ارتباط نامناسب بين مربي و دانشجو را ايجاد مي كند.