مقايسه تفكر انتقادي در دانشجويان سال اول و آخر كارشناسي اطاق عمل و هوشبري دانشگاه علوم پزشكي بيرجند در سال 1390

مقدمه و هدف: پرورش قوه استدلال، استنباط و قضاوت مقصد اصلي تعليم و تربيت است. آموزش مهارت هاي تفكر انتقادي مي بايست اولويت اصلي در برنامه ريزي هاي آموزش باشد. آموزش تفكر انتقادي مي تواند منجر به افزايش يادگيري، كسب مهارت هاي حل مسئله، تصميم گيري و خلاقيت گردد، دانشجوياني كه تفكر خلاق و انتقادي دارند، كمتر به قضاوت و نتيجه گيري هاي غلط تئوريكي مي پردازند بلكه بيشتر سعي مي كنند بر روي موضوعات باليني متمركز گردند كه مي تواند خلأ ميان آموزش نظريه و بالين را كاهش دهد. مطالعه حاضر باهدف مقايسه توانايي تفكر انتقادي دانشجويان سال اول و آخر كارشناسي رشته هاي هوشبري و اتاق عمل انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي ndash; مقايسه اي است. جمعيت مورد مطالعه را دانشجويان اتاق عمل و هوشبري دانشكده پيراپزشكي بيرجند و فردوس تشكيل مي دادند كه به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسش نامهي استاندارد كاليفرنيا فرم ب بود و داراي 34 سؤال چندگزينه اي با يك پاسخ صحيح در 5 بعد مهارت هاي شناختي تفكر انتقادي شامل تحليل، استنباط، ارزشيابي، استدلال استقرايي، استدلال قياسي بود. يافته ها: از 120 دانشجوي مورد مطالعه 38.2% رشته هوشبري و 61.8% رشته اتاق عمل بودند. 60.8% در دانشكده پيراپزشكي بيرجند و 39.2% در دانشكده فردوس مشغول به تحصيل بودند. 25% مطالعه غيردرسي نداشتند. ميانگين نمرات كل تفكر انتقادي دانشجويان ترم اول و آخر رشته هوشبري و اتاق عمل معني دار نبود اما ميانگين نمره حيطه هاي استدلال قياسي و استدلال استقرايي بين دانشجويان ترم اول و آخر از نظر آماري معني دار بود. ميانگين نمره مهارت هاي تفكر انتقادي بين گروهي كه مطالعات غيردرسي داشته با گروهي كه مطالعه نداشتند در بخش تجزيه و تحليل معني دارد (P Value 0.05). نتيجه گيري: با توجه به پايين بودن نمره مهارت هاي تفكر انتقادي دانشجويان سال آخر، بايستي نسبت به نهادينه سازي تفكر انتقادي خصوصاً در شرايط باليني، برنامه ريزي شود.