نقش ويژگي‌هاي شخصيتي دانشجويان بر سبك يادگيري آنان در دانشگاه علوم پزشكي بندرعباس

مقدمه و هدف: سبك يادگيري، شاخص عملكرد هر فرد در پردازش و دريافت اطلاعات براي يادگيري است. ويژگي شخصيتي از جمله عوامل مؤثر بر سبك يادگيري است و آگاهي از ويژگي هاي شخصيتي، براي مقابله مؤثر با مشكلات زندگي مفيد و سودمند است. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ويژگي هاي شخصيتي دانشجويان با سبك يادگيري آنان، كه در ميان دانشجويان كارشناسي دانشگاه علوم پزشكي بندرعباس انجام شده است. روش ها: روش پژوهش توصيفي تحليلي از نوع همبستگي است و جامعه آماري شامل كليه دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه علوم پزشكي بندرعباس بوده است كه با استناد به جدول مورگان 300 نفر به عنوان حجم نمونه آماري در نظر گرفته شد. براي گردآوري داده هاي پژوهش، از دو پرسشنامه استاندارد پنج عاملي شخصيت (NEO.FFI) و پرسشنامه سبك يادگيري كلب استفاده شده است كه پايايي و روايي ابزار در حد مطلوب گزارش شد. يافته ها: نتايج به دست آمده از تحليل مانوا و تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه بين مؤلفه هاي ويژگي هاي شخصيتي (برونگرايي، اشتياق به تجارب تازه و توافق پذيري) با سبك يادگيري دانشجويان رابطه معنادار وجود دارد اما در دو مؤلفه روان رنجوري و وظيفه شناسي رابطه معناداري وجود ندارد. علاوه بر اين، بعد برونگرايي با سبك يادگيري همگرا رابطه منفي و معني دار (Pvalue=0.00, β=-0.48)) و بعد اشتياق به تجارب تازه رابطه مثبت و معني دار (Pvalue =0.01, β=-0.29). با سبك يادگيري همگرا و همچنين رابطه مثبت و معناداري (Pvalue =0.001, β=-0.37). با سبك يادگيري واگرا و بعد توافق پذيري رابطه منفي و معناداري (Pvalue =0.02, β=-0.27) با سبك يادگيري واگرا دارد. نتيجه گيري: نتايج به دست آمده از تحليل مانوا و تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه بين مؤلفه هاي ويژگي هاي شخصيتي (برونگرايي، اشتياق به تجارب تازه و توافق پذيري) با سبك يادگيري دانشجويان رابطه معنادار وجود دارد.