مدرس باليني اثربخش از ديدگاه دانشجويان و مدرسين باليني دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه در سال 1394

مقدمه و هدف: آموزش باليني يكي از جنبه هاي مهم آموزش در پرستاري است. اين آموزش انتقال دهنده دانشجو از محيط تئوريك كلاس هاي درس به سمت فضاي اصلي بالين هست. مطالعه حاضر باهدف شناسايي ويژگي هاي يك مدرس باليني اثربخش از ديدگاه دانشجويان پرستاري و اساتيد باليني انجام شد. روش ها: مطالعهي توصيفي - تحليلي حاضر بر روي 305 نفر از دانشجويان رشته هاي پرستاري و مامايي و 26 نفر از مدرسين باليني در سال 1394 انجام شد. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه اي شامل 49 سؤال بود كه حيطه هاي خصوصيات حرفه اي، ارتباطي، شخصي، تدريس و ارزشيابي را مي سنجيد. داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و آزمون هاي t مستقل و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين كلي خصوصيات يك مدرس باليني اثربخش از ديدگاه دانشجويان 0.13±6.54 و از ديدگاه اساتيد باليني 0.26± 6.36 بود. بيش ترين امتياز از ديدگاه دانشجويان مربوط به حيطه ي تدريس با ميانگين 0.52 ±6.68 و از ديدگاه مدرسين باليني مربوط به حيطه ي ارزشيابي با ميانگين 0.43 ±6.67 بود. نتيجه گيري: با در نظر گرفتن اهميت حيطه ي ارزشيابي از جانب اساتيد باليني، شيوه و چهارچوب درست ارزشيابي در كارآموزي هاي باليني بايد در نظر گرفته شود. از طرفي به منظور برطرف ساختن هرچه بيشتر شكاف بين يادگيري نظري و خدمات باليني پرستاري بايد بر بالا بودن توان مهارتي مدرسين باليني و داشتن تجربه كار در بالين تأكيد گردد.