رابطه حمايت اجتماعي ادراك شده با اضطراب امتحان: نقش واسطه‌اي خودكارآمدي

مقدمه و هدف: حمايت اجتماعي را سازوكاري از ارتباطات ميان فردي تعريف مي كنند كه افراد را از تأثيرات منفي تنيدگي محافظت مي كند. از طرفي سطوح بالاي حمايت اجتماعي با افزايش خودكارآمدي تحصيلي و كاهش استرس تحصيلي همراه بوده و همچنين، رابطه معكوسي ميان حمايت اجتماعي و اضطراب امتحان ديده شده است. هدف از مطالعه حاضر، تعيين نقش واسطه اي خودكارآمدي در ارتباط بين حمايت اجتماعي ادراك شده با اضطراب دانشجويان به طور همزمان بود روش ها: روش پژوهش، توصيفي همبستگي هست كه با استفاده از تكنيك پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري شامل دانشجويان كارشناسي سال 93 92 دانشگاه شهيد باهنر كرمان مي شود كه تعداد 370 نفر از آنان به روش خوشه اي انتخاب شده و وارد مطالعه شدند. براي گردآوري داده ها از 3 پرسشنامه استاندارد اضطراب امتحان، خود كارآمدي عمومي و حمايت اجتماعي ادراك شده استفاده شد. تحليل داده ها نيز با استفاده از نرم افزار ليزرل و SPSS انجام شد. يافته ها: مدل معادلات ساختاري فاكتورها و كنش هاي مؤثر بر اضطراب امتحان داراي برازش مناسبي بود كه نشان داد متغيرهاي تبيين كننده اضطراب امتحان و روابط بين آن ها داراي اعتبار قابل قبولي هستند. نتايج تحليل مسير نيز نشان داد كه حمايت اجتماعي با متغير اضطراب امتحان رابطه منفي و معني داري دارد. درحالي كه رابطه حمايت اجتماعي با متغير خودكارآمدي مثبت و معني دار بود. متغير خودكارآمدي به عنوان يك متغير واسطه اي، تحت تأثير مثبت حمايت اجتماعي بوده اما با ميزان اضطراب امتحان رابطه منفي و معني داري داشت. نتيجه گيري: نتايج اثرات كلي نشان داد كه ميزان حمايت اجتماعي ادراك بيشترين تأثير را بر كاهش اضطراب امتحان دانشجويان دارد.