تعيين نابرابري اجتماعي- اقتصادي در بهره مندي از خدمات سلامت بيماران ايسكميك قلبي؛ نمونه موردي شهرستان فلاورجان

مقدمه: تعيين بي عدالتي در سلامت و تعيين شكاف سطح سلامت در گروه هاي مختلف اجتماعي اقتصادي به ويژه در بيماران مبتلا به بيماري هاي مزمن از جمله بيماري هاي قلبي، همواره از نگراني هاي عموم سياستمداران و محققين علوم اجتماعي بوده است. لذا در اين مطالعه به بررسي وضعيت نابرابري اقتصادي اجتماعي در بهره مندي از خدمات بهداشتي و درماني در بيماران مبتلا به ايسكميك قلبي با رويكرد شاخص تجمعي پرداخته شد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفيتحليلي بوده كه در سال 1393 انجام گرفته است. جامعه مطالعه كليه بيماران ايسكيميك قلبي بيمارستان امام خميني فلاورجان بود كه از بين آنها 302 خانوار به عنوان نمونه به روش طبقه اي تصادفي انتخاب شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS16 و روش تحليل عاملي، فاكتور آناليز و رگرسيون و همچنين نرم افزار Stata software version 12/SE و شاخص تمركز (concentration index) انجام گرفت. يافته ها: دريافت خدمات تشخيصي در اين گروه از جامعه(بيماران دچار دردهاي ايسكميك قلبي) داراي نابرابري معني دار بوده است (P=0.000) و شاخص نابرابري (ci) برابر 0/11- بوده است. تجزيه آن نشانگر تاثير بسزاي وضعيت اقتصادي (62%) و پس از آن شغل (23/45) و بيمه تكميلي (11/11) بر بهره مندي از خدمات تشخيصي مي باشد. اگر چه ديگر متغير ها داراي نابرابري معني داري با تحليل شاخص تجمعي نبوده اند، اما از نظر آماري مشاهده شد كه با افزايش سطح درآمد، ميانگين هزينه پرداختي جهت دريافت خدمات سرپايي بيشتر بوده است (P=0.001). نتيجه گيري: نابرابري در بهره مندي از خدمات بهداشتيدرماني بازتاب تفاوت هاي اجتماعي اقتصادي از جمله پنجك اقتصادي، مشموليت بيمه و سبك زندگي است. در نتيجه انتظار مي رود با انجام اقداماتي در زمينه بهبود وضعيت معيشتي مردم، بهبود سبك زندگي جامعه، افزايش پوشش بيمه درمان، يكپارچگي سازمان هاي بيمه گر و گسترش برنامه پزشك خانواده، عدالت در بهره مندي از خدمات افزايش يابد.