تحليل پايداري ديواره آب بند بهسازي شده با دوغاب حفاري در حين احداث- مطالعه موردي: سد نهب قزوين

به منظور جلوگيري از نشت آب در پي سدها نياز به وجود ديوار و يا پردههاي آببند در زير پي سد و هسته رسي آن ضروري است. هنگام حفر ديوارهاي آببند در قسمت پيش حفاري به منظور جلوگيري از ريزش هاي موضعي خاك و پيامدهاي ناشي از آن مانند گيركردن باكت دستگاه حفار درون ترانشه از دوغاب بنتونيت استفاده ميشود. بدين منظور تعيين عناصر موجود در دوغاب كه بتواند پايداري موقت ايجاد كند امري ضروري است. در اين تحقيق با استفاده از مدلسازي سه بعدي به كمك نرمافزار تفاضل پايداري ديوار آببند سد مخزني نهب مورد بررسي قرار گرفت. منطقه حفاريشده با FLAC3D محدود توجه به ظرفيت باكت حفار به شش قسمت تقسيم شده و هر مرحله به صورت جداگانه مورد تحليل قرار گرفته است. پس از تعيين بحراني ترين حالت با استفاده از روابط تجربي بيشترين فشار هيدرو استاتيكي كه به ديوار اعمال مي شود تعيين و درنهايت عناصر دوغاب موردنظر تعيين شدند. نتايج مدلسازي نشان مي دهد ديوارهاي ترانشه تنها با دوغاب بنتونيت قادر به پايداري نيست و علاوه بر بنتونيت بايستي از سيمان نيز در دوغاب استفاده گردد. حداقل بنتونيت جهت پايداري ترانشه برابر 55 كيلوگرم در يك مترمكعب دوغاب ميباشد. اين مقدار سيمان حداقلي جهت پايداري ترانشه برابر 211 كيلوگرم در يك مترمكعب دوغاب مي باشد. حداكثر جابجايي در مرحله چهارم حفاري و در جهت عرضي ترانشه )در ايجاد ميگردد. بررسي نتايج حاصل از مدلسازي عددي با قوانين موجود در آييننامه )X جهت محور كميته بينالمللي سدهاي بزرگ نشان دهنده دقت قابل قبول مدلسازي و فرضيات استفاده شده مي باشد.