بررسي اپيدميولوژيك علل مرگ و مير بيماران بستري شده در يك بيمارستان

مقدمه: مرگ و مير بيمارستاني يكي از مهم ترين عوامل تعيين كننده وضعيت سلامت جامعه محسوب مي گردد و دستيابي به اطلاعات صحيح از ميزان، روند و علل مرگ در جهت تعيين اولويت ها و مداخلات بخش سلامت حايز اهميت فراوان است. مطالعه حاضر در جهت شناخت بهتر علل مرگ و مير در بيماران مراجعه كننده به بيمارستان در تهران در سال هاي 1393 و 1394 انجام شده است. مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت توصيفي مقطعي و با استفاده از اطلاعات موجود در بخش مدارك پزشكي بيمارستان مورد نظر طي سالهاي 1393 و 94 انجام گرفت. به منظور انجام مطالعه، پرونده باليني تمام بيماران فوت شده در دوره زماني ياد شده استخراج و در فرم آماري روا و پايا شده با اطلاعات بايسته از قبيل جنس، سن، بخش و سرويسي كه بيمار در آن بستري شده بود، شيفت فوتي، روز تعطيل و يا غير تعطيل فوت بيمار، تعداد روز بستري و نوع فوتي قبل يا بعد از 24 ساعت بستري درج گرديد تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS20 و آماره توصيفي و آزمون هاي تحليلي كاي اسكوئر انجام گرفت. نتايج: تعداد كل مرگ و ميرها در بيمارستان مورد نظر در طي دو سال 1386 نفر بود كه اين ميزان براي سال 93 و 94 به ترتيب برابر 678 و 708 نفر بودند. از اين ميزان 779 نفر مرد(2/56%)، 562 نفر زن(5/40%) و تعداد 45 نفر(2/3%) نوزاد بودند. ميزان مرگ و مير در كل طي سال 94 نسبت به سال 93 معادل 4/4% افزايش داشته است. نتيجه گيري: سن بالاي بيماران فوت شده نشانگر اهميت كنترل و پيشگيري از شيوع بالاي بيماري هاي با علل مرگ غير تروماتيك و سابقه مثبت بيماري هاي مزمن قبلي در بيمارستان مورد نظر را نشان مي دهد و بايد اقداماتي در خصوص پيشگيري از بروز مرگ هاي ناشي از بستري هاي طولاني مدت براي چنين بيماراني با ارائه خدمات هوم كير با دادن آموزش هاي لازم به همراهان بيمار در خارج از بيمارستان در گروه هاي سني بالا نقش موثري ايفا نمايد.