رابطه بين حمايت اجتماعي ادراك شده و عزت نفس با رضايت از زندگي در دانشجويان

مقدمه: رضايت از زندگي با چند عامل از جمله عزت نفس و حمايت اجتماعي ادراك شده رابطه قوي و معناداري در گروههاي مختلف داشته است. هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين حمايت اجتماعي ادراك شده و عزت نفس با رضايت از زندگي در دانشجويان بود. مواد و روش ها: اين پژوهش از نوع تحقيق همبستگي در جامعه آماري شامل كليه دانشجويان مشغول به تحصيل در مقطع كارشناسي دانشگاه مازندران بابلسر در سال 941393 به روش نمونه گيري در دسترس انجام شد. با استفاده از فرمول كوكران 256 نمونه (166 دختر و 90 پسر) انتخاب شدند و سپس به سه پرسشنامه مقياس عزت نفس (RSES)، مقياس چند بعدي حمايت اجتماعي ادارك شده (MPSSS) و مقياس رضايتمندي از زندگي (SWLS) پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمونT براي نمونه هاي مستقل، همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه در نرم افزار 18 SPSS استفاده شد. يافته ها: با استفاده از تحليل رگرسيون چندگانه بر روي مقياس رضايت از زندگي و 4 متغير پيش بين با استفاده از روش گام به گام در دختران دانشجو نشان داده شد كه مقياس رضايت از زندگي توسط دو متغير عزت نفس با ضريب (42/0 Beta=) و حمايت اجتماعي ادراك شده از سوي خانواده با ضريب (24/0 Beta=) پيش بيني مي شود. همچنين در پسران مقياس رضايتمندي از زندگي توسط دو متغير عزت نفس با ضريب (28/0Beta=) و حمايت اجتماعي ادراك شده از سوي دوستان با ضريب (25/0Beta=) پيش بيني مي شود. نتيجه گيري: افزايش درك حمايت اجتماعي و عزت نفس منجر به بهبود بعد سلامتي و عملكرد كيفيت زندگي مي شود. سلامتي و عملكرد يكي از ابعاد مهم كيفيت زندگي است كه تحت تاثير عوامل روانشناختي قرار مي گيرد. افزايش اين دو متغير روانشناختي سبب افزايش سطح عملكرد فرد، انجام بهتر فعاليت روزانه و احساس بهتر از زندگي مي شود.