بررسي ارتباط انگيزش و فرسودگي تحصيلي در دانشجويان دانشكده بهداشت دانشگاه علوم پزشكي مشهد

مقدمه و هدف: با توجه به توسعه كمي دانشگاه ها در سال هاي اخير و عدم توجه كافي به كيفيت و استانداردهاي آموزشي، هم اكنون فرسودگي تحصيلي در دانشگاهها به عنوان يك معضل اساسي مطرح است و پيش بيني مي گردد در آينده نيز اين معضل تشديد گردد.لذا اين پژوهش در پي تعيين ارتباط ميان انگيزش و فرسودگي تحصيلي دانشجويان دانشكده بهداشت مشهددر سال 1395 طراحي و انجام گرفت. روش ها: در اين پژوهش نوع تحليلي مقطعي جامعه آماري شامل 262 نفر از دانشجويان شاغل به تحصيل در دانشكده بهداشت مشهد مي باشندكه در نهايت 152 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند .به منظور جمع آوري داده ها از دو پرسشنامه انگيزش تحصيلي هارتر (1981)و فرسودگي تحصيلي برسو (1997) كه هر دو از روايي پايايي مطلوبي برخوردار بودند، استفاده شد.تجزيه تحليل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت. يافته ها: با توجه به نتايج همبستگي منفي و معناداري ميان انگيزش و فرسودگي تحصيلي وجود دارد (503/ = r) .همچنين رابطه انگيزش تحصيلي با مولفه هاي خستگي تحصيلي 0.425 ، بي علاقگي 0.445 و ناكارمدي 0.397 معكوس و معنادار به دست آمد (0.01 P Value). نتيجه گيري: براساس نتايج به دست آمده بالا بردن سطح انگيزش تحصيلي مي تواند به كاهش فرسودگي كمك نمايد لذا معاونان آموزشي و ديگر مسئولان بايستي با برنامه ريزي اصولي و فراهم كردن بستري مناسب به اين امر كمك كنند.