انگيزه تحصيلي و برخي عوامل مرتبط با آن در دانشجويان دانشكده بهداشت و تغذيه دانشگاه علوم پزشكي شيراز

مقدمه و هدف: دانشگاه يك موقعيت آموزش رسمي است و فراگيران براي اين كه در اين موقعيت موفق شوند، بايد يادگيري مؤثر داشته باشند. از ديدگاه آموزشي، انگيزه تحصيلي، ساختاري چندوجهي است كه با يادگيري و پيشرفت تحصيلي مرتبط است. هم چنين بين وضعيت انگيزش تحصيلي دانشجويان با رفتارهاي پر خطر بهداشتي، رابطه معني داري وجود دارد. بر اين اساس، بر آن شديم تا به بررسي وضعيت انگيزه تحصيلي و برخي عوامل مرتبط در دانشجويان بپردازيم. روش ها: مطالعه مقطعي تحليلي حاضر به بررسي انگيزه تحصيلي و برخي عوامل مرتبط در دانشجويان دانشكده هاي بهداشت و تغذيه دانشگاه علوم پزشكي شيراز پراخته است. 260 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار جمع آوري داده ها مقياس انگيزش تحصيلي AMS مي باشد. داده هاي گردآوري شده به نرم افزار SPSS نسخه 19 وارد و با استفاده از آزمون هاي آمار توصيفي، آزمون t-test، آناليز واريانس و همبستگي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمره انگيزش تحصيلي افراد شركت كننده در پژوهش (0.84 ± 4.31)، ميانگين نمره انگيزش دروني (1.07 ± 4.33)، انگيزش بيروني (1 ± 4.78) و بي انگيزشي (1.47 ± 2.83) بود. در اين مطالعه، تنها بين انگيزش بيروني در حيطه هاي تنظيم بيروني و همسان كردن با وضعيت تأهل و رشته بهداشت عمومي ارتباط معني داري مشاهده شد (0.05 Pvalue). نتيجه گيري: با وجود انگيزش تحصيلي بالاتر از حد متوسط در كليه حيطه ها در اين مطالعه، ضروري است مطالعات گسترده تري در زمينه شناسايي عوامل مرتبط با انگيزه تحصيلي دانشجويان صورت پذيرد تا بتوان از اين طريق موجبات رشد و شكوفايي هرچه بيشتر آنان را فراهم نمود.