تجارب مشكلات كارآموزي در عرصه دانشجويان رشته علوم آزمايشگاهي دانشگاه علوم پزشكي هرمزگان: رويكرد كيفي

مقدمه و هدف: دانش آموختگان رشته علوم آزمايشگاهي پس از فراغت از تحصيل، با انجام روش هاي رايج آزمايشات باليني به ارتقاي سلامت جامعه خدمت خواهند كرد. براي انجام اين مهم دانشجويان فوق بايد دانش و مهارت لازم را در دوره كارآموزي، كسب نمايند. مشكلات مختلفي باعث كاهش كارايي كارآموزي در عرصه دانشجويان رشته علوم آزمايشگاهي مي شـود. شناسايي و حل اين مشكلات براي تقويت كارايي اين واحد ضروري است. پژوهش حاضر با هدف تبيين تجارب مشكلات كارآموزي در عرصه دانشجويان علوم آزمايشگاهي دانشگاه علوم پزشكي هرمزگان با رويكرد كيفي انجام گرفت. روش ها: اين پژوهش يك مطالعه با رويكرد كيفي و روش آناليز محتوا است. در طي اين پژوهش مجموعا 20 نفر از مدرسين، كارآموزان و فارغ التحصيلان علوم آزمايشگاهي، شامل 14 نفر زن و 6 نفر مرد به صورت مبتني بر هدف و با حداكثر تنوع انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه نيمه ساختاريافته جمع آوري و با روش تحليل محتواي قياسي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: تجزيه و تحليل يافته ها منجر به ظهور پنج درون مايه گرديد كه عبارت بودند از: ارزيابي سر فصل هاي كارآموزي، انتظارات از كارآموزي، انگيزه دانشجويان از حضور در كارآموزي، ارزشيابي دانشجو و مديريت و برنامه ريزي كارآموزي. نتيجه گيري: طرح كارآموزي در عرصه اگر چه براي هدف ارتقاي مهارت و اسـتقلال دانشـجو بـراي ارايه خـدمات در بخش هاي مختلف آزمايشگاه مناسب است و ديدگاه كلي مربيان و دانشجويان نسبت به آن مثبت است، اما به نظر مي رسد در اجرا، مشكلاتي دارد كه بايد مورد توجه مسؤولين قرار گيرد.