بررسي چالش‌هاي آموزش باليني دانشجويان رشته‌هاي اتاق عمل و هوشبري دانشگاه علوم پزشكي بيرجند

مقدمه و هدف: آموزش باليني بخش مهم و اساسي آموزش در اتاق عمل مي باشد، وجود هرگونه مشكل در آموزش باليني، كارآيي و بازده اين بخش از آموزش را دچار مشكل مي كند. اين مطالعه با هدف تعيين عوامل چالش زاي آموزش باليني از ديدگاه دانشجويان اتاق عمل و هوشبري انجام شد. روش ها: اين مطالعه توصيفي تحليلي در سال تحصيلي 9493 روي دانشجويان اتاق عمل و هوشبري دانشگاه علوم پزشكي بيرجند انجام شد. روش نمونه گيري سرشماري(215 نفر دانشجو) بود. معيار ورود افراد به مطالعه گذراندن حداقل يك واحد كارآموزي باليني در اتاق عمل بود. ابزار گرد آوري، پرسشنامه اي پژوهشگر ساخته بود كه پايايي پرسشنامه به روش آزمون مجدد محاسبه شد. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS 16 ، تجزيه و تحليل شد. يافته ها: 194نفر از دانشجويان، پرسشنامه ها را تكميل نمودندكه 51نفر ازآنها مذكر و 143نفر مونث بودند. 146 نفر( 75.3%) دانشجويان اتاق عمل و 48 نفر (24.7%) دانشجويان هوشبري بودند. ميزان عوامل چالش زا از ديد دانشجويان به ترتيب به شرح ذيل مي باشد، حيطه محيط آموزشي 97 نفر(50%)، حيطه ارتباطات بين فردي 93 نفر (47.9%) ،حيطه تجارب باليني در آموزش باليني 93نفر (47.9%)، حيطه تجارب تحقيرآميز 74 نفر(38.1%)، حيطه احساسات ناخوشايند 74 نفر (38.1%). نتيجه گيري: از آنجايي كه محيط آموزش نقش مهمي در برطرف كردن چالش هاي آموزشي دارد بنابراين بايد توجه ويژه اي به اين محيط ها نمود.بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر مسئولان آموزش باليني بايد با اتخاذ و اجراي تصميمات موثر عوامل چالش زاي آموزش باليني را كاهش دهند.