نگرشي تطبيقي از منظر محتوايي به غديريه‌هاي علاء الدين حلّي و شهريار

علاءالدين حلّي(786م) و سيد محمد حسين بهجت تبريزي(1285ش) هر دو از شاعران نامور زبان و ادب عربي و فارسي به شمار مي آيند كه همواره ارادت خاصّه خود را نسبت به اهل بيت‌(ع) ابراز داشته اند. در پژوهش حاضر، نگارندگان با هدف تطبيق غديريه هاي فارسي و عربي(موردپژوهي غديريه دو شاعر) و با روش توصيفي تحليلي به جنبه‌هاي مشترك در موضوع غدير و مسأله امامت و خلافت به حق ايشان و مدح امام علي(ع) و بيان دلاوري‌ها و رشادت‌هاي آن حضرت، و همچنين جايگاه ادبيات ملتزم نزد دو شاعر پرداخته اند. از نتايج مهم پژوهش حاضر مي توان به بررسي موشكافانه حادثه غدير خم نزد هر دو شاعر و تأكيد بر حقانيت امامت علي ابن ابي طالب، دفاع از مظلوم و دعوت به آگاهي مردم، بسامد تشبيه و استعاره در غديريه، دلاوري هاي علي(ع) در جنگ بدر و اُحُد و ذكر حوادث كربلا اشاره كرد كه در شعر شهريار و علاء الدين حلّي نمايان است.