نقش واسطه اي ترس از سرايت در تبيين رابطه بين گرايش به تجربه چندش و ترس از آلودگي

اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه گرايش به تجربه چندش، ترس از آلودگي و ترس از سرايت و همچنين تعيين نقش واسطه اي ترس از سرايت در اين رابطه بود. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع طرح هاي همبستگي است. جامعه تحت مطالعه، دانشجويان دانشگاه شاهد تهران بودند كه از بين آن ها، 391 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. اين افراد پرسش نامه آلودگي فزاينده، خرده مقياس ترس از آلودگي پرسش نامه وسواس پادوا و خرده مقياس پرسش نامه گرايش و حساسيت به چندش را كامل كردند. به منظور تحليل داده ها از spss 22 و از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون سلسله مراتبي براساس روش بارون و كني (1987) و آزمون سوبل استفاده شد. يافته ها نتايج آزمون رگرسيون مشخص كرد كه بين گرايش به تجربه چندش با ترس از سرايت (0.001 P، 0.35= beta) و ترس از آلودگي (P 0.001، 0.41= beta) رابطه وجود دارد. علاوه براين، رابطه معناداري بين ترس از سرايت و ترس از آلودگي مشاهده شد (P 0.001، 0.41= beta). همچنين، تحليل هاي رگرسيون نشان داد كه ترس از سرايت، نقش واسطه اي در ارتباط بين گرايش به تجربه چندش و ترس از آلودگي ايفا مي كند. (P 0.001، 0.26= beta) و نتايج آزمون سوبل اين نقش واسطه اي را تأييد كرد (0.001 P)، (6.36=Z). نتيجه گيري ترس از سرايت، متغيري واسطه اي بين گرايش به تجربه چندش و ترس از آلودگي است. در نتيجه، به نظر مي رسد اين سازه، در تبيين ترس از آلودگي اهميت داشته باشد. مي توان گفت كه چنانچه در ارزيابي و درمان ترس از آلودگي به ترس از سرايت توجه شود، اثربخشي درمان افزايش مي يابد.