ارزيابي مدل آسيب پذيري سه گانه در پيش بيني اختلالات هيجاني

اهداف: مدل آسيب پذيري سه گانه در اختلالات هيجاني شامل سه نوع آسيب پذيري است: زيستي فراگير، روان شناختي فراگير و روان شناختي اختصاصي هر اختلال. با توجه به اين كه اغلب مطالعات پيشين به بررسي تنها يك مؤلفه از ابعاد مدل آسيب پذيري سه گانه پرداخته اند، اين پژوهش با هدف مقايسه جامع تمام مؤلفه هاي مدل آسيب پذيري سه گانه در بيماران مبتلا به اختلالات هيجاني و افراد بهنجار انجام شد. مواد و روش ها در طرح پژوهشي علّي مقايسه اي از اسفند 1393 تا خرداد 94، 20 بيمار با اختلال اضطراب فراگير، 20 بيمار با اختلال وسواسي جبري، 20 بيمار با اختلال افسردگي اساسي با 20 نفر از افراد بهنجار (گروه كنترل) مقايسه شدند. افراد بيمار و بهنجار از طريق نمونه گيري در دسترس از بين افراد مراجعه كننده به كلينيك هاي روان درماني خصوصي شهر اروميه و افراد بهنجار اروميه به ترتيب انتخاب شدند.گروه بيماران و بهنجار در برخي از متغيرهاي جمعيت شناختي با يكديگر همتا شدند. تعيين تفاوت بين گروه بيماران و گروه كنترل، از طريق روش تحليل واريانس چندمتغيري (مانوا) با بهره گيري از نسخه 21 نرم افزار SPSS صورت گرفت. يافته ها بيماران مبتلا به اضطراب فراگير، وسواسي جبري و افسردگي اساسي در مقايسه با افراد گروه كنترل، آسيب پذيري زيستي فراگير و آسيب پذيري روان شناختي فراگير بيشتري داشتند و اين تفاوت معنادار (0.001=P) بود. در آسيب پذيري روان شناختي اختصاصي هر اختلال نيز گروه هاي بيمار با افراد گروه كنترل تفاوت معنادار (0.001=P) داشتند: بيماران اضطراب منتشر در مقايسه با گروه كنترل، تحمل نكردن بلاتكليفي بيشتر، بيماران وسواسي جبري آميختگي فكر وعمل بيشتر و بيماران مبتلا به افسردگي نگرش هاي ناكارآمد بيشتري داشتند. نتيجه گيري با توجه به تفاوت معنادار بيماران مبتلا به اختلالات هيجاني با افراد بهنجار در ابعاد مدل آسيب پذيري سه گانه، اين مدل را مي توان معيار سبب شناختي و تشخيصي جامع و مناسبي در اين بيماران دانست.