روابط ساختاري سيستم هاي مغزي رفتاري، حساسيت انزجاري و اختلال وسواسي اجباري

اهداف: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي روابط ساختاري سيستم هاي مغزي رفتاري، حساسيت انزجاري و اختلال وسواسي اجباري با استفاده از روش مدل يابي معادلات ساختاري انجام شد. فرض بر اين است كه سيستم هاي مغزي رفتاري و حساسيت انزجاري در تعامل با همديگر به اختلال وسواسي اجباري منجر مي شوند. برخلاف برجستگي اين مدل، پژوهش كافي براي ارزيابي تجربي آن انجام نشده است. مواد و روش ها طرح پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي است. براي اين منظور، 340 نفر از دانشجويان دانشگاه تبريز با استفاده از نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند و به پرسش نامه هاي سيستم هاي بازداري/ فعال سازي رفتاري كارور و وايت، مقياس حساسيت انزجاري و پرسش نامه بازنگري شده وسواسي اجباري كه در اختيار آن ها گذاشته شده بود، پاسخ دادند. تحليل داده ها با استفاده از مدل يابي معادلات ساختاري انجام شد. همچنين براي طبقه بندي، پردازش و تحليل داده ها و بررسي فرضيه هاي پژوهش از نرم افزارهاي آماري 22 spss و ليزرل 85.8 استفاده شد. يافته ها ارزيابي مدل فرضي پژوهش با استفاده از شاخص هاي برازندگي نشان داد كه مدل فرضي با مدل اندازه گيري، برازش دارد (0.96=CFI= 0.94، NFI و 0.076=RMSEA). نتايج نشان داد كه سيستم بازداري رفتاري و سيستم فعال ساز رفتاري با واسطه گري حساسيت انزجاري بر اختلال وسواسي اجباري به ترتيب با ضريب استاندارد 0.264 و 0.241- در سطح 0.05 P تأثير معناداري دارند. نتيجه گيري يافته هاي اين پژوهش در كنار حمايت از مدل فرضي براي اختلال وسواسي اجباري، چارچوب مناسبي براي سبب شناسي اين اختلال ارائه مي دهد. بر اين اساس، حساسيت زياد سيستم بازداري رفتاري و حساسيت كم سيستم فعال ساز رفتاري به واسطه حساسيت انزجاري، به افزايش نشانه هاي اختلال وسواسي اجباري منجر مي شود.