مقايسه اثر فعاليت بدني بر عملكرد ريوي در دو شرايط آب و هوايي مختلف

اهداف: شرايط مختلف آب و هوايي و فعاليت بدني از عوامل موثر بر عملكرد ريوي هستند كه مي توانند زمينه ساز بروز بيماري هاي تنفسي باشند. هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثر فعاليت بدني بر عملكرد ريوي دختران 14-12 سال در دو شرايط اقليمي متفاوت كرمان و گرگان بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي در سال 1392، 128 دانش آموز دختر 14-12 سال در شهرهاي گرگان و كرمان (در هر شهر 64 نفر) به صورت خوشه اي تصادفي از مدارس ابتدايي انتخاب شدند. آزمون عملكرد ريوي در زمان هاي قبل، بلافاصله، 7 و 20 دقيقه بعد از فعاليت بدني از آنها گرفته شد. حجم هاي مورد بررسي، PEF (اوج جريان بازدمي)، FEV1 (حجم بازدمي در يك ثانيه)، FVC (ظرفيت حياتي اجباري) و MEF50% (حداكثر جريان بازدمي در 50% ظرفيت حياتي اجباري) بودند. كاهش بيش از 15% در حجم هاي FEV1 و PEF بعد از فعاليت، به معني وجود آسم ورزشي تعبير شد. داده ها توسط آناليز واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون مجذور كاي و به كمك نرم افزار SPSS 19 تحليل شدند. يافته ها: در حجم هاي FEV1 و PEF بين شهرهاي كرمان و گرگان اختلاف معني داري مشاهده نشد (P 0/05)، اما ميانگين حجم FVC بين دو شهر اختلاف معني دار داشت (0/001=p). به طور كلي، اُفت عملكرد ريوي در كرمان بعد از فعاليت بيش از گرگان بود. نتيجه گيري: فعاليت بدني با شدت بيش از متوسط در دانش آموزان دختر 14-12 سال سبب كاهش موقت در حجم ريوي مي شود كه شرايط اقليمي سرد و خشك نسبت به مرطوب، به اُفت بيشتر عملكرد ريوي بعد از فعاليت و همچنين ادامه اين اُفت كمك مي كند.