آثار ارزيابي شناختي و سركوبگري هيجاني بر واكنش هاي عصبي خودكار بر اساس حساسيت پردازش حسي

اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير راهبردهاي تنظيم هيجان ارزيابي شناختي و سركوبگري هيجاني بر واكنش‌هاي عصبي خودكار بر اساس ابعاد حساسيت پردازش حسي بالا و حساسيت پردازش حسي پايين در دانشجويان بود. مواد و روش ها به اين منظور، ابتدا 500 نفر از دانشجويان دانشگاه بوعلي سيناي همدان از طريق نمونه‌گيري طبقه‌اي‌ از دانشكده‌ها انتخاب شدند.پس از تحليل نتايج اوليه 45 نفر از آنان بر اساس نمرات انتهايي توزيع (Z استاندارد) در مقياس حساسيت پردازش حسي انتخاب شدند و در نهايت به منظور آزمون فرضيه‌هاي پژوهش، شركت‌كنندگان براي سنجش واكنش‌هاي عصبي خودكار تحت شرايط مشاهده معمولي، ارزيابي شناختي و سركوبگري هيجاني مطالعه شدند. براي بررسي نتايج پژوهش، داده‌ها پس از جمع‌آوري با استفاده از نرم افزار SPSS22 و آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره، كوواريانس تك‌متغيره و آزمون ‌هاي تعقيبي تحليل شدند. يافته ها نتايج نشان داد كه بين سه گروه آزمودني بر اساس ابعاد تنظيم هيجان و حساسيت پردازش حسي تفاوت معناداري در ابعاد واكنش‌هاي عصبي خودكار وجود دارد؛ گروه با حساسيت پردازش حسي بالا (HSP) ميزان ضربان قلب بالاتر و فشار خون سيستوليك بيشتري داشتند.در حالت مشاهده معمولي، سركوبگري و ارزيابي شناختي، ميزان فشار دياستوليك در مقايسه با حالت پايه پايين‌تر بود. سركوبگري و ارزيابي شناختي در مقايسه با مشاهده معمولي كاهش فشار دياستوليك را در پي داشت و نيز نشان‌دهنده ميزان بالاتر ضربان قلب در حالات پايه در مقايسه با مشاهده معمولي بود. نتيجه گيري استفاده از ارزيابي شناختي و سركوبگري در مقايسه با حالت مشاهده معمولي موجب افزايش ضربان قلب شد. بنابراين ارزيابي شناختي و سركوبگري به عنوان راهبرد تنظيم هيجان مي‌تواند در تعامل با ويژگي‌هاي شخصيتي مرتبط با حساسيت پردازش حسي باشد و همچنين به اثرگذاري بر واكنش‌هاي فيزيولوژيك منجر شود.