آزمون فرضيه تقاضاي القايي سلامت در ايران با استفاده از روش ميانگين‌گيري بيزي

مقدمه: تعداد پزشك و تخت هاي بيمارستان از فاكتورهاي مهم تأثيرگذار بر هزينه هاي سلامت در طرف عرضه مي باشند كه در مباحث اقتصاد سلامت تحت عنوان فرضيه تقاضاي القايي مطرح است. بر اساس اين فرضيه، تقاضاي مراقبت هاي بهداشتي ممكن است به دليل اطلاعات نامتقارن در بازار سلامت، تحت تأثير رفتارهاي عرضه كنندگان سلامت قرار گيرد. بنابراين، هدف اين مطالعه آزمون فرضيه تقاضاي القايي سلامت در ايران مي باشد. مواد و روش ها: اين مطالعه با استفاده از داده هاي سري زماني سال هاي 1358 لغايت 1392 به بررسي تأثير سرانه تعداد پزشك و سرانه تعداد تخت هاي بيمارستان بر سرانه هزينه هاي بخش سلامت پرداخته است. به اين منظور روش مورد استفاده، ميانگين گيري بيزي مي باشد. همچنين، تحليل داده ها به كمك نرم افزار R انجام شده است. يافته ها: برآورد 40000 رگرسيون و ميانگين گيري بيزي از ضرايب، نشان مي دهد كه تأثير متغير سرانه پزشك بر سرانه هزينه هاي بخش سلامت با احتمال 0/49 و ضريب 0/20، غيرشكننده و قوي مي باشد. اين درحاليست كه تأثير متغير سرانه تعداد تخت هاي بيمارستان بر سرانه هزينه هاي بخش سلامت شكننده و بي معناست. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاكي از آنست كه فرضيه تقاضاي القايي سلامت در مورد تعداد پزشك، تأييد و در مورد تعداد تخت بيمارستان، رد مي شود؛ لذا، اتخاذ سياست ها و راه كارهايي كه به كاهش تقاضاي القايي پزشك در كشور بيانجامد، ضروري است.