بَرد پَنير: ايستگاه يا استقرارگاه آغازنگارشي در شمال خوزستان

شمال انديمشك، نقطۀ تلاقي مابين زاگرس مركزي و خوزستان است و به لحاظ موقعيت جغرافيايي و زيست محيطي، با بارش نسبتاً متوسط مانند لرستان، و دماي معتدل بدون سرماي لرستان، و بدون گرماي سوزان تابستان خوزستان است و مي توان آن را يكي از مهم ترين نواحي در تحولات فرهنگي پيش ازتاريخ و آغاز تاريخي ايران محسوب نمود. بَردپَنير از محوطه هاي متعلق به آغاز نگارش در اين منطقه است كه در نزديكي سد بالا رود واقع شده است. در اين محوطه با يافته هايي مواجه هستيم كه زمان استقرار آن را هم اُفق با شوش 2 در ايران و اوروك در بين النهرين معرفي مي كند و به نظر مي رسد در اين زمان با شبكه هايي از جوامع روبه روييم كه در زاگرس مركزي و خوزستان تا جنوب شرق تركيه، شمال سوريه و تمامي بين النهرين ساكن بوده اند. مقالۀ حاضر، حاصل بررسي هاي سال 1390 هـ.ش. نگارندگان در بردپنير است، كه هدف اصلي آن توصيف و ارزيابي يافته هاي متعلق به دورۀ فرهنگي شوش 2 اين محوطه مي باشد. مهم ترين رويكرد اين مقاله نيز دست يافتن به پاسخي است در خصوص اين كه چگونه يافته هاي جمع آوري شده از اين تپه مي تواند فرهنگ شوش 2 را در دروازۀ ورودي به بخش كوهستاني قلمرو ايلام باستان تفسير نمايد؟ و با توجه به سلسله مراتب استقرارگاهي، در چه وضعيتي قرار داشته؟ و چه رابطه اي با مركز بزرگ تر و مراكز كوچك تر خود داشته است؟