تاثير آموزش مهارت تحمل‌ پريشاني، هوشياري، تنظيم‌ هيجان و كارآمدي‌ بين فردي بر رفتارهاي مخاطره‌آميز، افسردگي، اضطراب و استرس در كودكان مبتلا به لكنت زبان

مقدمه: اختلالات رواني نه تنها سبب ناكارآمدي مي شوند، بلكه عملكرد آن ها را نيز همه زمينه ها مختل مي سازند. لذا اين پژوهش با هدف اثربخشي آموزش مهارت تحمل پريشاني، بهوشياري، تنظيم هيجان و كارآمدي بين فردي بررفتارهاي مخاطره آميز و سلامت روان كودكان مبتلا به لكنت زبان انجام گرفت.مواد و روش ها: پژوهش حاضر در قالب يك طرح نيمه تجربي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه دارونما بود. جامعه آماري پژوهش شامل مادران دانش آموزان پايه دوم ابتدايي مبتلا به لكنت زبان بود. از اين تعداد 22 نفر در دو گروه آزمايش و پلاسيبو به روش نمونه گيري خوشه اي مبتني بر ملاك انتخاب شدند. ارزيابي رواني شامل مقياس تكانشگري بارات (2004)، پرسشنامه افسردگي بك ويراست دوم (2000) و پرسشنامه اضطراب بك (1988) بود. آموزش مهارت هاي رفتاردرماني ديالكتيك طبق پروتكل درمان لينهان طي 8 جلسه 60 دقيقه اي در مورد گروه آزمايش انجام شد. به گروه دارونما، آموزشي داده نشد، ولي درمان اين افراد به صورت گردهمايي گروهي 8 جلسه اي بود. نمرات پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري 3 هفته اي بعد از دوره آموزش در مورد هر دو گروه به كمك آماره هاي توصيفي و آزمون تحليل واريانس آميخته تحليل شدند.يافته ها: نتايج حاكي از تاثير آموزش ها بررفتارهاي مخاطره آميز در گروه آزمايش بود. البته در گروه دارونما تفاوت معنادار نبود، ولي در مقياس افسردگي نمرات گروه دارونما به طور معناداري نسبت به گروه آزمايش رفتاردرماني ديالكتيك كاهش يافت. همچنين در مقياس اضطراب بهبودي نسبي در هر دو گروه رفتاردرماني ديالكتيك و گروه دارونما وجود داشت (P=0/001).نتيجه گيري: برنامه آموزش رفتاردرماني ديالكتيك مي تواند جزء برنامه هاي مداخلاتي در سطوح گروه هاي كودكان مبتلا به اختلالات كلامي قرار گرفته و سلامت روان دانش آموزان را ارتقاء داده و درد و رنج هيجاني افراد درگير خانواده را كاهش دهند.