بررسي اپيدميولوژيك كزاز غيرنوزادي طي سالهاي 2017-2018 : يك مطالعه موردي-مقطعي

مقدمه: اگرچه كزاز غيرنوزادي از مشكلات بسيار نادر در كشورهاي توسعه يافته مي باشد، اما هنوز هم يكي از چالشهاي جدي در ساير ملل توسعه نيافته به حساب ميايد. اين درحالي است كه كشورهاي توسعه نيافته يا در حال توسعه مانند افغانستان، بيشترين تمركز خود را به سياستهاي بهداشتي حذف و پيشگيري از كزاز مادر و نوزادي اختصاص داده اند. مطالعه حاضر با هدف برآورد شيوع اين بيماري در ساير مناطق جغرافيايي و بالغين اين كشور انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه حاضر يك مطالعه مقطعي است كه به بررسي موارد كزاز غير نوزادي طي سال هاي 2018-2017 در كشور افغانستان پرداخته است. تمامي بيماران مطالعه افراد ارجاعي به بيمارستان ريفرال آنتاني كه يكي از بزرگترين مراكز ارجاعي بيماريهاي واگير و غيرواگير در خاورميانه است مي باشند. در تمامي موارد به دليل وخامت حال بيمار، اطلاعات از همراه بيمار اخذ شده. با استفاده از آمار توصيفي شامل جدول فراواني، ميانگين و درصد به توصيف بيماران مورد مطالعه پرداختيم. يافته ها: طي بازه زماني مورد مطالعه 10 بيمار با كزار غير نوزادي شناسايي شد. از اين بين 9 بيمار مرد و يك زن بودند. ميانگين سني بيماران 8±19.5 بود. همه موارد از روستا يا شهر با طبقه اجتماعي پايين يا متوسط بودند. 9 بيمار سابقه زخم تروماتيك و يا نافذ داشتند، در 5 مورد سابقه زخم پا و 4 مورد سابقه زخم دست بود. يك سابقه از گازگرفته شدن توسط سگ و يك مورد مصرف مواد مخدر بدون هيچ تروما يا زخمي شناسايي شد. تمام موارد با وقوع يا تشديد تريسموس و انقباض عضلاني دردناك به بيمارستان ارجاع شده بودند. تمامي بيماران تحت درمان استاندارد قرار گرفته و نهايتاً 60% بهبودي كامل يافتند.نتيجه گيري: مطالعه حاضر به وضوح نياز مبرم براي ارائه و اجراي برنامه ها و سياست گذاري هاي بهداشتي - پزشكي در كشورهاي در حال توسعه يا توسعه نيافته براي پيشگيري از كزاز، بخصوص كزاز غيرنوزادي كه يك بيماري بسيار خطرناك و كشنده و درعين حال قابل پيشگيري است، را نشان مي دهد.