بررسي كارايي سيستم تالاب مصنوعي جريان سطحي با كشت گياه نخل مرداب جهت كاهش نيترات از آب

زمينه و هدف: تالاب‌هاي مصنوعي سيستم‌هاي مهندسي هستند كه از گياهان طبيعي، خاك و ارگانيسم‌ها براي تصفيه آب‌هاي آلوده شهري و حذف نيترات استفاده مي‌كنند. روش بررسي: در اين پژوهش، سه سامانه به‌صورت كشت در خاك، سه سامانه به‌صورت كشت گياه روي صفحات شناور و سه سامانه ديگر بدون گياه و بستر متخلخل به‌ منزله شاهد در نظر گرفته شد. زمان ماندهاي هيدروليكي انتخاب ‌شده ۱، ۳ و ۵ روز بود و براي هر زمان‌ ماند اين آزمايش در سه مرحله، به مدت شش ماه، تكرار شد. غلظت نيترات ورودي به سامانه‌ها و خروجي از آنها اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: متوسط راندمان حذف نيترات سامانه‌هاي حاوي گياه (سامانه كشت در خاك و شناور) و بستر شاهد (بدون گياه) با زمان ماند ۱ روز به‌ترتيب 14/34، 12/09 و 10/51 درصد و با زمان ماند ۳ روز به‌ترتيب 17/62، 15/76 و 13/54 درصد و با زمان ماند ۵ روز به‌ترتيب 17/75، 17/66 و 16/08 درصد به‌دست آمد. همچنين نتايج نشان داد راندمان حذف نيترات به‌طور معني‌دار به زمان ماند وابسته بوده و بهترين زمان ماند با بيشترين راندمان حذف 17/66 درصد براي زمان ماند ۵ روز به‌دست آمد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌ آمده، تالاب سطحي كشت در خاك داراي قابليت بيشتري در حذف نيترات بوده، همچنين گياه نخل مرداب داراي توان گياه پالايي نيترات است.