تأثير تمرينات ادراكي -حركتي بر بهبود كاركردهاي اجرايي كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم

مقدمه: اختلال طيف اوتيسم يك اختلال عصبي است كه به‌ وسيله اختلال در تعاملات اجتماعي و ارتباطات به همراه رفتارهاي كليشه‌اي و تكراري مشخص مي‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسي تأثير يك دوره تمرينات ادراكي حركتي بر كاركردهاي اجرايي (كاركردهاي عصبي شناختي توجه) در كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم در گروه سني 7 تا 12 ساله بود. مواد و روش‌ها: روش انجام تحقيق حاضر از نوع نيمه تجربي بود. از بين كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم مراجعه‌كننده به مراكز نگهداري از كودكان اوتيسم در شهر اصفهان 30 نفر با استفاده از آزمون‌هاي غربالگري انتخاب و پس از سنجش كاركردهاي عصبي شناختي توجه، به وسيله آزمون عصب روانشناختي كانرز به‌عنوان پيش‌آزمون، به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. در گروه آزمايش تمرينات ادراكي حركتي به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام شد. در انتها براي كليه افراد پس‌آزمون به عمل آمد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه تمرينات ادراكي حركتي در گروه آزمايش يك اقدام مؤثر در بهبود كاركردهاي عصبي شناختي توجه كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم بود. همچنين كاركردهاي عصبي شناختي توجه به طور معني‌داري در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل بهتر بود. نتيجه‌گيري:‌ تمرينات ادراكي حركتي همراه با موسيقي ممكن است يك مداخله مناسب براي بهبود كاركردهاي عصب شناختي توجه در كودكان مبتلا به اختلال اوتيسم فراهم كند.