كاربرد همزمان باكتري Pseudomonas flourescens و دو گونه قارچ ميكوريزا بر تحمل به كم‌آبياري دانهال سرو نقره‌اي (Cupressus arizonica G)

درختان موجود در فضاي سبز همواره به علت هاي مختلف شادابي خود را از دست داده و دچار زوال و يا خشكيدگي مي شوند. ازجمله عواملي كه مي تواند بر زوال درختان تأثير بگذارد مي توان به تنش خشكي اشاره كرد. اين مطالعه به منظور بررسي تأثير تلقيح با قارچ هاي ميكوريزا (Rhizophagus irregularis وFunneliformis mosseae و تركيب دو گونه) و باكتري محرك رشد Pseudomonas flourescens بر واكنش گياه سرو نقره اي به تنش كم آبياري به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي در 3 تكرار اجرا گرديد. در اين مطالعه برهمكنش قارچ، باكتري و كم آبياري بر غلظت فسفر و آهن، درصد نشت يوني، محتواي پرولين و وزن خشك اندام هوايي معني دار بود. در اثر كم آبياري در غالب تيمارها ميزان آغشتگي ميكوريزايي (39%)، غلظت عناصر فسفر (33%)، پتاسيم (16%) و آهن (25%)، محتواي نسبي آب (%25)، محتواي كلروفيل (76%)، ارتفاع (29%)، وزن خشك اندام هوايي (41%) و شادابي (35%) نهال سرو نقره اي كاهش و درصد نشت يوني (36%) و محتواي پرولين (122%) افزايش يافت. به طوركلي، تلقيح با قارچ ميكوريزا موجب افزايش غلظت فسفر و آهن، محتواي نسبي آب، محتواي كلروفيل، ارتفاع، وزن خشك اندام هوايي و كاهش نشت يوني و محتواي پرولين و به دنبال آن بهبود وضعيت ظاهري و شادابي گياه گرديد. حضور باكتري سودوموناس به تنهايي نقش چنداني در بهبود رشد گياهان در شرايط تنش آبي نداشت، اما در تعامل با قارچ ميكوريزا اثرات مثبت آن نمايان شد. نتايج اين آزمايش نشان داد كه تلقيح گياه سرو نقره اي با قارچ ميكوريزا به همراه استفاده از باكتري سودوموناس فلورسنس مي تواند اثر مثبتي بر بقاي اين گياه در شرايط تنش آبي داشته باشد.