تاثير گلايسين بتائين بر افزايش تحمل به شوري در گياه ساليكورنيا (Salicornia persica)

افزايش روز افزون جمعيت جهان و نياز بيشتر به تامين خوراك براي انسان و دام، استفاده از خاك هاي شور در زراعت را به امري بديهي بدل مي كند. گياه ساليكورنيا با نام علمي Salicornia sp. از خانواده اسفناجيان (Chenopodiaceae) گزينه مناسبي جهت معرفي به منظور زراعت در خاك هاي شور و نيمه شور است. اين مطالعه با هدف بررسي واكنش گياه ساليكورنيا به محلول پاشي گلايسين بتائين در كشت گلخانه اي و پيش تيمار اين ماده در مرحله ي جوانه زني تحت سطوح مختلف شوري، در دو مرحله به اجرا درآمد. در مرحله اول تيمارهاي شوري در پنج سطح (صفر، 150، 300، 450 و 600 ميلي مولار) سديم كلرايد، بعنوان فاكتور اول و گلايسين بتائين در پنج سطح (0، 30، 60، 90 و 120 ميلي مولار) بعنوان فاكتور دوم در نظر گرفته شدند. مرحله دوم شامل تيمار شوري با سديم كلرايد در سه سطح (150، 300 و450 ميلي مولار) به عنوان فاكتور اول و گلايسين بتائين در سه سطح (0 ، 60 و 120 ميلي مولار) بعنوان فاكتور دوم بود. سطوح بالاتر از300 ميلي مولار شوري در هر دو مرحله باعث كندي و توقف صفات مرتبط با جوانه زني و رشدي گياه ساليكورنيا و افزايش فعاليت آنزيمي در سطح 300 ميلي مولار سديم كلرايد شد، از طرفي پيش تيمار بذر و محلول پاشي با گلايسين بتائين (سطح 120 ميلي مولار) بخوبي باعث كاهش اثرات منفي شوري بر شاخص هاي مرتبط با جوانه زني و ساير صفات مورد بررسي در اين آزمايش شد. پيش تيمار بذور با محلول گلايسين بتائين با غلظت هاي 90 و 120 ميلي مولار را بدليل تاثير بهتر بر مجموع صفات مورد بررسي مي توان بعنوان مناسب ترين سطوح پيش تيمار معرفي نمود و در مرحله گلداني محلول پاشي با غلظت 120 ميلي مولار اين تركيب نيز بيشترين اثربخشي را از خود نشان داده است. همچنين با توجه به شرايط و نتايج بدست آمده در اين آزمايش مناسب ترين سطح شوري براي رشد و نمو ساليكورنيا شوري 300 ميلي مولار NaCl تعيين شد.