نقد ديدگاه مستشرقان درباره حلقه مشترك با تكيه بر حديث شيعه

يكي از موضوعات مورد اهتمام مستشرقان، در حوزه تاريخ حديث و فقه، نظريه اي موسوم به نظريه حلقه مشترك يا المدار است كه به مشكلات جدي و متنوعي در اسناد و روايات فقهي مي پردازد؛ برخي از اين اشكالات عبارتند از: حلقه مشترك راويان، اسناد فاميلي، وجود معمران در اسناد، رشد وارونه اسناد و سكوت از دليل؛ اين نظريه در نهايت به اين امر منجر مي گردد كه روايات فقهي به سبب سياست منع نقل و تدوين حديث، چه بسا برخاسته از رأي فقيهان باشد و زمان پيدايش آنها حداكثر قرن دوم هجري است؛ از اين رو، سند روايات بر اساس نظريه حلقه مشترك، دچار تفرد بوده و ضعيف محسوب مي شود. اما اين پژوهش بر آن است كه با روش تحليل تاريخي، با تكيه بر فقه جعفري، به نقد و بررسي ديدگاه مستشرقان در خصوص نظريه حلقه مشترك پرداخته و با تأكيد بر موضوعاتي نظير حجيت فقه جعفري نزد اهل سنت، وجود كتاب امام علي (ع) نزد امام صادق (ع) به عنوان منبع فقهي مدون از قرن اول، شاگردي برخي راويان مورد ادعاي مستشرقان به عنوان حلقه مشترك راوي نزد امام صادق (ع)، به رد ادعاي مستشرقان مبني بر تفرد احاديث فقهي بپردازد. در نتيجه اين تحقيق دو نمودار حلقه مشترك به روش دو محقق خاورشناس، شاخت و يونبل، به عنوان نمونه ارائه شده كه ايده حلقه مشترك و بخشي از نظريه مدار را ابطال مي نمايد.