بررسي فعاليت ضدّميكروبي گونه‌هاي جديد استرپتومايسس جداسازي‌شده از رسوبات دريايي مناطق شرق استان گيلان، ايران

سابقه و هدف: استرپتومايسس‌ها توانايي توليد تركيبات فعال زيستي، از جمله تركيبات ضدّباكتريايي را دارند. هدف از انجام اين پژوهش، جداسازي و بررسي استرپتومايسس‌هاي توليدكننده تركيبات ضدّميكروبي از رسوبات دريايي شرق استان گيلان، ايران بوده است. مواد و روش‌ها: رسوبات دريايي جمع‌آوري شدند و شناسايي استرپتومايسس با روش‌هاي مورفولوژي، فيزيولوژي و بيوشيميايي؛ و شناسايي مولكولي با استفاده از توالي‌يابي ژن 16SrRNA و آناليز فيلوژنتيك صورت پذيرفت. فعاليت ضدّميكروبي در برابر ميكروارگانيسم‌هاي بيماري‌زا، شامل ميكروكوكوس لوتئوس ((PTCC 1408، باسيلوس سرئوس (PTCC 1154)، استافيلوكوكوس اورئوس (PTCC 1189)، سودوموناس آئروجينوزا (PTCC 1310)، سالمونلا تايفي (PTCC 1609) و پروتئوس ميرابيليس (PTCC 1776) با استفاده از روش‌هاي غربالگري اوّليه و ثانويه مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: جدايه SN7 از رسوبات دريايي مناطق شرقي استان گيلان، ايران جداسازي شد و نتايج توالي‌يابي ژن 16SrRNA و آناليز فيلوژنتيك نشان داد كه جدايه موردنظر، متعلق به جنس استرپتومايسس با بيشترين ميزان تشابه (90/17 درصد) باUncultured Streptomyces sp. Clone RSS38 مي‌باشد و مي‌تواند به‌عنوان يك گونه جديد مطرح شود. جدايه موردنظر داراي فعاليت ضدّباكتريايي قوي است و مقاوم‌ترين ميكروارگانيسم در برابر فعاليت ضدّباكتريايي جدايه، سودوموناس آئروجينوزا مي‌باشد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان‌دهنده آن است كه رسوبات دريايي مناطق شرقي استان گيلان، از لحاظ توليد تركيبات ضدّميكروبي مي‌توانند بسيار مهم بوده و اين مناطق، مي‌توانند در زمينه داروسازي حائز اهميت ‌باشند.