روش‌شناسي شناخت فضاي جغرافياي چيست؟ (درنگي بر سرشت روش‌شناسي شناخت فضاي جغرافيايي از چشم‌انداز پديدارشناسي هرمنوتيك)

فضاي جغرافيايي به سان يك »پديدار «، خود دربرگردارنده ي پديدارهاي گوناگوني است كه مي توان آن ها را در دولايه ي دازاين ها (آدميان) و نادازاين ها (ناآدميان) جاي داد. از چشم انداز پديدارشناسي هرمنوتيك و با نگاهي سنجش گرايانه به گونه هاي روش شناسي (علّت كاو و دليل كاو) و نيز زيرگونه هاي آن ها (پوزيتيويسم، پديدارشناسي، هرمنوتيك و انديشه ي انتقادي)، بر آنيم تا دريابيم: »روش شناسي شناخت فضاي جغرافيايي چيست؟ «. در همين راستا، پس از رونمايي از دو بازدارنده ي بزرگِ شناخت فضاي جغرافيايي (1 گسيختگي پديدار از جهان اَش، 2 گيرافتادگي جغرافي دان در جهان اَش)، آشكارگرديد كه زدودن بازدارنده ها، در گروِ پشت سرگذاشتن هفت خان (1 درون لايه اي، 2 ميان لايه اي، 3 ميان فضايي، 4درون پيش فهمي، 5 ميان پيش فهمي، 6 عيني ndash; ذهني، 7 ميان انديشه اي) است كه با »دور هرمنوتيكي « هفت گانه انجام مي شود كه دورهاي بازي هستند؛ بنابراين در پاسخ به پرسش بيان شده بايد گفت: روش شناسي شناخت فضاي جغرافيايي، عمدتاً، روش شناسي دليل كاو (معناكاو) مي باشد كه مي تواند به كمك دورهرمنوتيكي هفت گانه، هفت خان شناخت را پشت سر بگذارد و به فهمِ كنش و واكنش هاي دازاين ها در فضاي جغرافيايي دست يابد؛ چراكه هر كنش و واكنشي كه از آدمي سر مي زند، داراي معنايي است كه با بهره گيري از روش شناسي هاي دليل كاو مي توان پي به معناي آن برد. با اين روش شناسي ها مي توان پديدارهاي جغرافيايي و دليل هاي آن ها را رونمايي و واكاوي كرد و كم وبيش به فهم و شناخت آن ها دست يافت.