شيوع اختلالات اسكلتي‌عضلاني و عوامل مرتبط با آن در كاركنان بخش اداري مراكز بهداشتي درماني شهر ميناب با تكنيك ROSA با تكنيك ROSA

مقدمه: مشاغل اداري از جمله مشاغلي هستند كه شيوع اختلالات اسكلتي عضلاني در آن ها بالا مي باشد. يكي از مهمترين ريسك فاكتورهاي اين اختلالات، پوسـچر نامناسـب كاركنان و شرايط محيطي نامطلوب مي باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني و ريسك فاكتورهاي مرتبط با آن در كاركنان اداري مراكز بهداشتي درماني شهرستان ميناب در سال 1397 انجام پذيرفت. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع توصيفي تحليلي و به روش مقطعي بر روي 104 نفر از كاركنان اداري مراكز بهداشتي درماني شهرستان ميناب در سال 1397 انجـام شـد. جهت تعيين شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني پرسشنامه نورديك و براي ارزيابي سطوح مواجهه با ريسك فاكتورها از روش ROSA استفاده گرديد. داده‌ها با استفاده از آماره‌هاي توصيفي و آزمون آماري كاي دو (ChiSqure) و نرم افزارSpss تجزيه و تحليل شدند . از نرم افزار Excel جهت رسم نمودار داده‌ها استفاده گرديده است. نتايج: نتايج مطالعه نشان داد كه نواحي كمر (63.5 درصد)، گردن (51.9 درصد) و قسمت فوقاني پشت (50 درصد) داراي بيشترين ميزان فراواني اختلالات اسكلتي-عضلاني در بين كاركنان اداري مورد مطالعه بوده است. ارتباط معناداري بين وجود اختلال اسكلتي-عضلاني با سن، جنس و BMI مشاهده نشد (0.05 ˃P) اما با سابقه كاري ارتباط معناداري (0.05 ˂P) را نشان داد. 36.6 درصد از كاركنان در اولويت اول اقدامات اصلاحي (يعني لزوم هر چه سريع تر اقدامات ارگونوميكي) قرار گرفتند. ارتباط معناداري بين پوسچر نامناسب و وجود درد در گردن مشاهده گرديد (0.05 ˂P). نتيجه‌گيري: فراواني اختلالات اسكلتي عضلاني در كاركنان اداري مراكز بهداشتي درماني بالا بود و درد گردن با پوسچر نامناسب فرد ارتباط داشت.