تحليل توانمندي معماران محلي در فرآيند ساخت يخچال‌هاي سنتي(مقايسه شيوه هاي اجرايي مركز با شرق و جنوب شرق ايران)

تكنولوژي ساخت در بناهاي سنتي به عوامل گوناگوني مرتبط مي شود، ازجمله شرايط اقليمي، ويژگي هاي بومي و محلي هم چون توانمندي ها و مهارت معمار. شناخت فن آوري هاي ساخت در زمان گذشته در بناهاي سنتي بخشي از ويژگي هاي مربوط به معماري محلي را آشكار خواهد ساخت. باگذشت زمان، جايگزين شدن تكنولوژي و پيشرفت شيوه هاي ساخت وساز، روش هاي ساخت سنتي ابنيه رو به فراموشي مي روند كه با مكتوب نمودن اين روش ها مي توان از گامي مؤثر درراه حفظ اين روش ها برداشت. فن آوري ساخت يخچال ها در شهرهاي گوناگون به شكل مستقيم از توانمندي معماران تأثير مي پذيرد. پژوهشگران بيشتر بر روي جنبه هاي تاريخي، نحوه عملكرد يخچال ها، اجزاي آن ها و يا به شكل موردي بر روي برخي يخچال ها تحقيق كرده اند. اين مقاله براي نخستين بار به شناخت شيوه هاي گوناگون ساخت يخچال ها و مقايسه ي آن ها و مكتوب نمودن شيوه ها پرداخته اند. روش داده اندوزي در اين پژوهش تركيبي از كتابخانه اي و ميداني مي باشد. پس از مصاحبه با استادكاران سنتي شهرهاي شرق و جنوب شرق ايران در رابطه با ساخت يخچال ها و مدل سازي مراحل ساخت به تحليل و مقايسه انواع روش ها پرداخته خواهد شد. اين مقاله بر آن است تا توانمندي معماران محلي در فرآيند ساخت يخچال هاي سنتي را در شهرهاي شرق و جنوب شرق ايران را موردبررسي و مقايسه قرار دهد. با بررسي و تحليل هاي انجام شده آشكار شد مهارت و توانمندي معماران بومي در فن آوري ساخت بخش هاي گوناگون يخچال به ويژه در گنبد آن، نحوه اجراي قوس گنبد، چيدمان خشت هاي آن و ايستايي ديوار سايه انداز ظهور پيدا مي كند و تفاوت هاي بسياري را در فن آوري ساخت در مناطق مختلف را مشخص مي سازد.