تأثير باكتري‌هاي حل‌كننده سيليكات بر آزادسازي پتاسيم از كاني‌هاي ميكايي و جذب آن توسط گياه ذرت

پتاسيم فراوان ترين عنصر غذايي موجود در بخش سطحي خاك بوده كه بخش اعظم آن غيرقابل دسترس براي گياه مي باشد. مطالعه حاضر با هدف جداسازي باكتري هاي حل كننده پتاسيم از خاك ريزوسفري و ارزيابي توانايي كمي پتاسيم آزاد شده توسط سويه ها از منابع مختلف سيليكاته انجام شد. بدين منظور بررسي هاي آزمايشگاهي و نيز گلخانه اي با گياه ذرت (Zea mays L.) رقم سينگل كراس ۶۴۰ به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار اجرا شد. عامل هاي آزمايشگاهي شامل منبع پتاسيم (چهار سطح)، زمان انكوباسيون (هفت سطح) و تلقيح ميكروبي (شش سويه) و فاكتورهاي گلخانه اي شامل منبع پتاسيمي (۵ سطح) و تلقيح ميكروبي (چهار سطح) بودند. نتايج نشان داد كه از بين سويه ها، سويه ۱۳KSB داراي بيشترين قطر هاله انحلال (۲۵ ميلي متر) و شاخص حلاليت (سه) بود. بالاترين مقدار پتاسيم آزاد شده (۳۲/۳ ميكروگرم بر ميلي ليتر) از منبع بيوتت بوده كه توسط سويه ۱ KSB پس از ۱۰ روز انكوباسيون به دست آمد. تلقيح ميكروبي، وزن خشك ريشه و ارتفاع گياه را به ترتيب ۳۰ و ۲۵ درصد نسبت به شاهد افزايش داد. همچنين ميانگين مقدار پتاسيم و وزن خشك بخش هوايي گياهان در تيمار ميكروبي در كاني هاي سيليكاته به ترتيب ۷۵/۳ و ۵۷/۱ برابر بيش از تيمار شاهد به دست آمد. مي توان نتيجه گيري كرد كه تلقيح باكتريايي سبب آزادسازي پتاسيم از كاني هاي سيليكاتي و بهبود رشد گياه مي شود.