معدني شدن كربن و نيتروژن آلي بقاياي گندم در خاك‌هاي آلوده به سرب

به منظور بررسي تأثير آلودگي خاك به سرب بر معدني شدن كربن و نيتروژن آلي بقاياي گياهي گندم يك آزمايش به روش كيسه كلش و به صورت گلداني و با آرايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار انجام شد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل سطوح آلودگي خاك به سرب (صفر، 25، 50، 100 و 200 ميلي گرم سرب در كيلوگرم خاك) و مدت زمان خوابانيدن (30، 60، 90 و 120 روز) بودند كه تأثير آنها بر معدني شدن كربن و نيتروژن آلي بقاياي گياهي گندم مورد بررسي قرار گرفت. در پايان هر يك از زمان هاي خوابانيدن، كيسه هاي كلش از گلدان ها خارج و وزن بقاياي گياهي باقيمانده در كيسه ها و همچنين مقدار كربن آلي و نيتروژن آنها اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه ميزان هدررفت كربن از بقاياي گندم و ثابت سرعت تجزيه كربن به ترتيب با افزايش غلظت سرب به بيش از 25 و 50 ميلي گرم در كيلوگرم خاك، به طور معني داري كاهش يافت. مقدار هدررفت نيتروژن آلي نسبت به كربن آلي بيشتر تحت تأثير غلظت سرب خاك قرار گرفت و به مراتب افزايش غلظت سرب، مقدار هدررفت نيتروژن آلي كاهش يافت ولي ثابت سرعت تجزيه نيتروژن آلي با افزايش غلظت سرب به بيش از از 25 ميلي گرم در كيلوگرم خاك كاهش يافت. مقدار هدررفت كربن و نيتروژن آلي در تيمار 200 ميلي گرم سرب بر كيلوگرم خاك، به ترتيب 3/2 و 11/7 درصد كمتر از تيمار بدون سرب بود. نتايج اين پژوهش نشان داد كه آلودگي خاك به سرب مدت اقامت كربن و نيتروژن آلي را در خاك افزايش داده و باعث كند شدن چرخه اين عناصر مي شود.