بررسي تاثير تمرينات ثبات مركزي بر علائم ديسمنوره اوليه و شاخص‌هاي آمادگي عضلاني در دختران نوجوان

هدف: هدف از اين پژوهش تعيين تاثير تمرينات ثبات مركزي بر شاخص ‌هاي وضعيت عضلاني مرتبط با عضلات مركزي و علائم ديسمنوره اوليه در دختران نوجوان بود. روش بررسي: نمونه هاي آماري اين تحقيق شامل 30 دانش‌آموز 13-15 ساله مبتلا به ديسمنوره اوليه بودند كه به صورت تصادفي در دو گروه تمرين (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودني ها پرسشنامه سنجش علائم قاعدگي را جهت سنجش علائم ديسمنوره تكميل كردند. استقامت عضلات شكمي، تعادل و انعطاف پذيري به ترتيب به وسيله آزمون دراز و نشست، آزمون تعادل ايستادن تك پا و آزمون ولز  در دو مرجله قبل و بعد از برنامه تمريني اندازه گيري گرديد. گروه تمرين در برنامه تمرينات عضلات مركزي به مدت 8 هفته و هفته‌اي 3 جلسه شركت كردند. از آزمون تحليل ‌واريانس با اندازه گيري ‌هاي تكراري و ضريب همبستگي پيرسون براي تحليل يافته‌ ها استفاده شد. يافته ها: مقايسه متغير هاي بعد و قبل از تمرين نشان داد كه تمرينات ثبات مركزي باعث كاهش معني‌دار ميانگين علائم ديسمنوره (0/001=p)، افزايش استقامت عضلات شكمي (0/001=p) و افزايش انعطاف پذيري (0/04=p) در گروه تمرين شد، اگرچه بر تعادل تاثير معني‌داري نداشت (P 0/05). نتيجه آزمون همبستگي پيرسون در مورد رابطه تغييرات ديسمنوره و نمره كل آمادگي عضلاني منفي و معني‌دار شد (0/55=r، 0/002=p). نتيجه گيري: مي توان از تمرينات ثبات مركزي به عنوان يك روش درماني براي كاهش شدت علائم ديسمنوره استفاده كرد كه با افزايش آمادگي عضلات مركزي مرتبط مي باشد.